Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Χρωμονεράιδα • Κων/ντίνος Κοφινάς

Εσύ μπορεί να με ξέχασες, εγώ όχι όμως..
σε ακολουθώ σαν σκιά..

Τα βήματα σου ο δρόμος μου..
Οι αναμνήσεις μας, τροφή μου..

Όσο & αν απομακρυνθώ πάλι κοντά σου θα΄ μαι!
φεύγοντας, άφησα ένα ψίθυρο να σε προσέχει..

Να βλέπει τα λάθη σου & να χαμογελά,
το γέλιο σου & να δακρύζει.
& εγώ να τηρώ τον όρκο μου..
Να σε προσέχω από τα πεφταστέρια
& από εκείνους με τη λερωμένη ψυχή..

Μη με παρεξηγείς που δε σου μιλώ παρά μόνο σε αγκαλιάζω
που δε σε φιλώ παρά μόνο σε κοιτάζω
που συνεχώς σε προσέχω..

..το αδιέξοδο διάλεξα..
..& ζωγραφίζω με γκρίζο πια τις στιγμές μου..

Έχεις τη παλέτα μου με τις 7 χρωμονεράιδες . .
Μα η πένα μου σήμερα έχει τόσα χρώματα!..
..Όσο γράφω ξεθωριάζω,
όπως 1 κινούμενο σχέδιο στον άχρωμο πλανήτη.

Να θυμάσαι όμως πως..

‘ Κανείς μας ποτέ δε γνώρισε το τέλος αυτής της ιστορίας..
Ξέρουμε μόνο την αρχή.’

Προβολές: 99

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Κων/ντίνος Κοφινάς στις 16 Δεκέμβριος 2012 στις 13:00: Στη σημερινή χρωματιστή & ηλιόλουστη Κυριακή. .ヅ
Καλημέρα!. .シ

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 16 Δεκέμβριος 2012 στις 17:02: Ο Έρωτας και η Αγάπη ένα σύμπλεγμα!!!

Θαυμάσιο!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 16 Δεκέμβριος 2012 στις 18:41: .

Πολύ καλό !!!!!!!!

Η καλή ημέρα φαίνεται απ` το πρωί ...

Σχόλιο από τον/την NO στις 16 Δεκέμβριος 2012 στις 19:43: Υπερποστατευτικός, δοτικός και με πλήρη αφοσίωση ο ποιητής μας δίνει με χρωμοπινελιές τον ορισμό του απόλυτου έρωτα και της παντοτινής αγάπης. Υπέροχος.