Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Άσε με

..........Άσε με για να κοιτώ τα μάτια σου μονάχα

ν΄ απλώνω μπρος τα χέρια μου κι εκεί να ονειρεύομαι,

........................στην αγκαλιά μου νάχα,

.....................ψυχή και σώμα και καρδιά,

και τη δική σου ευωδιά, άλλο να μην παιδεύομαι.

Να είμαι και να βρίσκομαι σε όλα σου τα πράγματα
και να κρατώ το χέρι σου να μη σε πιάνουν κλάματα,
μέρα και νύχτα δίπλα σου να ζω μα να μη φαίνομαι
να ορμώ μεσ΄στη φωτιά σου χωρίς ποτέ να καίγομαι.

Ας είμαι τα εφεδρικά που έχεις τα κλειδιά σου
ή και το χρώμα το color που βάφεις τα μαλλιά σου,
να δέχομαι τις γκρίνιες σου ή ξαφνικά ξεσπάσματα
ή τη θερμή σου αγκαλιά κάτω απ΄τα σκεπάσματα.

Θάθελα μεσ΄ στα μάτια σου να βρω το θάνατό μου,
να βρω ζωή παντοτινή, να βρω τον εαυτό μου,
άσε με για να ρισκάρω κι ίσως να μπορέσω
κι απ΄το βράχο της καρδιάς σου σπρώξε με να πέσω.!!!

Προβολές: 73

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 15 Νοέμβριος 2012 στις 1:32: Υπεροχο!!!

Σχόλιο από τον/την NO στις 15 Νοέμβριος 2012 στις 2:40: Δοτική αγάπη μέχρι θανάτου που λένε. Μωρέ μπράβο σου, τι ωραίο ποίημα ήταν αυτό!

Λιγάκι δεν μου άρεσε αυτή η εφεδρεία

όμως φαντάζομαι το λες ποιητική αιτία!