Και άμα δε σε δώ

[Aνδριάννα Θ.]

Θέλει το σώμα να σε βρει Και το μυαλό μου εκλιπαρεί Μα εσύ δεν έρχεσαι Είναι οι σκέψη μου τρελή  Η νύχτα γίνεται σκληρή  Κι εσύ δε σκέφτεσαι  Ότι κι αν έδωσα  πάει το ξέχασες  Χάρτινος πύργος που τον διέλυσες Κομμάτια γίνομαι  Κι άμα δε σε δω Έστω για λίγο μόνο Τότε θα χαθώ Στη τρέλα και το πόνο Κι άμα δε σε δω Για να σου μιλήσω Τότε το μυαλό  Θα σπάσει κάθε φρένο  Η απουσία σου σαν τη φωτιά  Καίει στις στάχτες τη καρδιά  Κι εγώ να χάνομαι……….  Τώρα μονάχος μου εδώ  Ν’ αντέχω αυτό το χωρισμό  Και να τρελαίνομαι Θέλω εδώ να ξαναρθείς  Έστω για λίγο για να δεις  Πως καταστρέφομαι……  Κι άμα δε σε δω Έστω για λίγο μόνο Τότε θα χαθώ Στη τρέλα και το πόνο Κι άμα δε σε δω Για να σου μιλήσω Τότε το μυαλό  Θα σπάσει κάθε φρένο       Ανδριάννα Θ. *ειναι τελειο να γραφεις τοσα πολλα και να μην νιωθεις τιποτα!

[alter ego#--ξινή]

το μυαλό 
Θα σπάσει κάθε φρένο

[Παντελής]

και μόνο που έγραψες το όμορφο ποίημα, πλήρωσες ήδη κάποιο τίμημα.

καλή βδομάδα.

[Aνδριάννα Θ.]

κρααζων νιωθω που να μην ενιωθα! αλλα τι να κανουμε ετσι οπως εγιναν τα πραγματα.απλα δεν νιωθω ακριβως αυτα.πιο πλ απογοητευση νιωθω ! σε ευχαριστωω!! παντελη μονο ενα? :Ρ

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!