Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Καθρέφτης

(Στα συναισθήματα που προσπερνάμε)

Και κοιτάζει ξανά στον καθρέφτη

Παρατηρεί πως τίποτα δεν άλλαξε το συναίσθημά της

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Παρατηρεί ένα δάκρυ αυτή τη φορά

που την κάνει να απορεί

Γιατί δεν είναι όπως τ' άλλα

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Το δάκρυ έχει αλλάξει θέση

Βρίσκεται κοντά στα χείλη της

και θέλει να συνεχίσει

Θα ήθελε να υπάρχει κι άλλο πρόσωπο να διανύσει

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Δεν μπορεί να το βοηθήσει

Μόνο να φεύγει και να επιστρέφει με την ελπίδα

πως δεν θα έχει διανύσει ακόμη την αναμενόμενη απόσταση...

Μέχρι τα χείλη

Aπομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Δεν μπορεί να το βοηθήσει

Μόνο να φεύγει και να επιστρέφει με την ελπίδα

πως οι ρυτίδες που αρχίζουν με τον καιρό να εμφανίζονται συνεχώς

θα του κάνουν πιο μακρύ το ταξίδι

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Κάθε φορά η πορεία διαγράφεται κοφτερά στη σάρκα της

Την σχίζει...

Δεν την πονάει όμως αυτό

Ο πνευματικός πόνος είναι αυτός που την πεθαίνει

Τώρα!

Αναρωτιέται... Συλλογίζεται... σκέφτεται... σκέφτεται

Οι ρυτίδες δεν το σταματάνε

Δεν το καθυστερούν ιδιαίτερα

Ούτε εκείνη το σταματάει

Γιατί ξέρει πως είναι εκεί

για να της θυμίσει κάτι που ξέχασε

Γι' αυτό απομακρύνεται και αντεπιστρέφει στον καθρέφτη

Για να δει αν σταμάτησε να γδέρνει

Αυτό το ξεχωριστό δάκρυ

Τότε ίσως και να σημαίνει πως θυμήθηκε!

Τα συναισθήματα που δεν έπρεπε

να προσπεράσει και να ξεχάσει

Όπως το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα

του μυαλού της.

Προβολές: 150

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Οκτώβριος 2012 στις 21:49: Πιο ζωντανό, πιο παραστατικό δεν γινόταν!!

Αυτό το πήγαινε-έλα στον καθρέφτη!!!

Καταπληκτικό!!!

Σχόλιο από τον/την Τσακίρη Χαρά στις 13 Οκτώβριος 2012 στις 1:09: Είναι σκληρό να θυμάσαι ε;;; Μα πιο σκληρό να ξεχνάς θαρρώ......... (όπως λένε και οι πολυαγαπημενοι μου στίχοι...)

Οτι γράφεις, με αγγιζει ιδιαίτερα.... έχεις εναν μοναδικό τρόπο με τις λέξεις και τις έννοιες!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 13 Οκτώβριος 2012 στις 1:13: Με κάλυψε σ ότι είχα να πω, η Ειρήνη κι η Χαρά!.

Καλησπέρα!..

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 13 Οκτώβριος 2012 στις 7:37: Πολλες αναγνώσεις για ένα ποίημα που σε κάθε μια αποκαλύπτει και κάτι διαφορετικό...!!!!! Μπράβο εξαιρετική γραφη και ύφος!!!Την καλημερα μου!!

Σχόλιο από τον/την Εύα Σμπώκου στις 13 Οκτώβριος 2012 στις 9:42: Καλημερούδια σε όλους!!! :)

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 13 Οκτώβριος 2012 στις 16:16: Υπεροχο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 21:37: σαν να ήμουν εκει!

γράφεις Ευα!

Σχόλιο από τον/την Giorgos Parginos στις 10 Ιανουάριος 2013 στις 13:48: Πολύ πραγματικό.... Η εικόνα είναι σαν να ζωντάνεψε μπροστά μου.... Καιρό έχω να διαβάσω κάτι τόσο μεστό και αληθινό.

Σχόλιο από τον/την Εύα Σμπώκου στις 10 Ιανουάριος 2013 στις 19:21: να΄σαι καλσ Γιώργο :) Εευχαριστώ...!!

Σχόλιο από τον/την Giorgos Parginos στις 10 Ιανουάριος 2013 στις 19:26: Παρακαλώ Εύα μου.... Ηταν το ποιο φτωχο σχολιο που μπορουσα να κανω.... Πραγματικα μου αρεσε παρα πολυ.... Να ρωτησω αν είναι και κατα κάποιον τρόπο βοιματικό?

Σχόλιο