Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Δύση

Θα ξεχάσω την αναγκαιότητα της σιωπής σου στη ζωή μου

Η ζωή σου στη ζωή μου

Η σιωπή σου στη σιωπή μου

Η υφή σου στην υφή μου

Παλεύω όλα τα ενδεχόμενα στο μυαλό μου

Βάναυσα αντιστέκομαι στις επιθυμίες μου

Χυδαίες ρωμαλεότητες

Γελοίες

Η παράσταση τελείωσε

Όλοι πάνε σπίτι τους

Ο ήλιος έδυσε!

Όλοι φεύγουν όταν ο ήλιος δύει

«Τελείωσε»

Φωνάζει η ψυχή μπας και πείσει το ακροατήριο-αίσθημα και σηκωθεί και φύγει.

Προβολές: 55

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 19:56: Υπεροχο!!!

Σχόλιο από τον/την Τσακίρη Χαρά στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 20:03: Μου θύμησες κάτι που έχω γράψει........ "ένας μας βήμα, πόσα χρόνια να διαρκεί;"!!!!!
Γράφεις με ανεξίτηλο χρώμα κορίτσι μου αλλά όχι σε χαρτί...... σε ψυχες!!!

Σχόλιο από τον/την Εύα Σμπώκου στις 28 Σεπτέμβριος 2012 στις 20:12: Πόσο σωστό αυτό που είπες!!! πόσα χρόνια αναρωτιέμαι κι εγώ!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 30 Σεπτέμβριος 2012 στις 16:24: Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!
Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Μενέλαος Λουντέμης, 1912-1977, Έλληνας συγγραφέας

Στα μάτια τα δικά μου ξετυλίγεται η τραχιά ομορφιά των στίχων σου!!!