Ηχώ

[Ξένοιαστος Καβαλάρης]

- Είμαι η ηχώ

των ανεκπλήρωτων ονείρων σου.

Έλα να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο

να πάμε σ' άλλον,

που δεν υπάρχει

μα θα τον φτιάξουμε .

Νύχτα ασημοφεγγαρόλουστη

κι εσύ Μορφέα,

μη την αφήσεις στα όνειρα

μιας χαμένης ευτυχίας.

Έλα να σε ταξιδέψω

στις σπηλιές

με τους κόκκινους σταλακτίτες

τους βαμμένους

με το αίμα των αιώνων.

Έλα να περπατήσουμε

πάνω από τις

λίμνες με τα νούφαρα.

Φτερωτέ μου έρωτα,

δως της για λίγο

τα φτερά σου,

φούσκωσε

τα αλαβάστρινα στήθια της

στο πέταγμα

του ονείρου.

Μάνα,

πικρομάνα γη

λευτέρωσε τη ψυχή της από

τις ψευδαισθήσεις

της ύπαρξής μου.

Κι εσύ ποιητή,

σμίλεψε τους στίχους σου

μαζί

με των ερώτων της τη ζάλη.

Έλα στις λεωφόρους

της ανυπαρξίας μου,

μικρή,

γλυκειά αγαπημένη.

Έλα στην άβυσσο

του δικού μου γαλαξία.

 

_ Μα ποιός στ' αλήθεια είσαι ;

 

_ Η ηχώ κι ο Νάρκισσός σου,

μικρή αγαπημένη.

Κι αν ακόμα δεν υπάρχω,

είμαι εδώ .

 

4 Ιούλη '12

βράδυ ....

[Παντελής]

κάπου διάβασα όταν κανείς είναι νάρκισσος καταστρέφεται μόνος του τελικά.

 

το ποίημα σου με τις πιο άριστες εντυπώσεις μου φίλε Κώστα.

[Ξένοιαστος Καβαλάρης]

Ευχαριστώ φίλε μου !

Ίσως είναι κάλεσμα στην "καταστροφή " ....

[Ξένοιαστος Καβαλάρης]

Στο νου μου δεν ήταν πάντως κάτι τέτοιο ....

[Celestia]

Πολυ ωραιο!!!!!!

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Πολυεπίπεδη γραφή γεμάτη ένταση και ιδιαιτερότητα!!!