Συχνά μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, έτσι συνηθίζουμε να λέμε .΄Όμως η αλήθεια είναι πως εμείς απογοητευόμαστε, γιατί απλά τους είχαμε υπερεκτιμήσει! Φτιάχνουμε συνήθως στο μυαλό μας μία πλασματική και εξωπραγματική εικόνα για τον άλλο, κι ακόμη όταν βλέπουμε σημάδια αντίθετα, επιμένουμε και περιμένουμε να τον αλλάξουμε….. να αλλάξει! Μα ο άνθρωπος δεν αλλάζει ….. Είναι αυτός που είναι πραγματικά.
Φανταστείτε ένα στενό φόρεμα ή κοστούμι, να περιμένουμε να ανοίξει για να μας κάνει…… Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, εκτός κι αν εμείς αδυνατίσουμε και χωρέσουμε μέσα σ’ αυτό!!
Αν αυτό το καταλαβαίνουμε, εύκολα θα πετύχουμε να ξεπερνάμε την απογοήτευση που ξεκινάει από μας και μόνο!
΄Όταν έχουμε γνωρίσει , καταλάβει και αποδεχθεί τον εαυτό μας, τότε αυτόματα θα γνωρίζουμε και θα αποδεχόμαστε τους άλλους για αυτό που πράγματι είναι και για αυτό που μπορούν να δώσουν και μόνο, και δεν περιμένουμε τίποτα περισσότερο! Πάει και η απογοήτευση, μια απλή διεργασία με τον εαυτό μας και την διώχνουμε.
Και έρχεται και η προδοσία! Συνήθως σημαίνει κάτι πιο βαρύ απ’ ότι η απογοήτευση! Ο θυμός , η οργή και η θλίψη που νιώθουμε με απογοήτευση μαζί , μας πνίγουν , μας καθηλώνουν και κάποια στιγμή μαζεύοντας πολλά, ξεσπούν ψυχοσωματικά προβλήματα!
Αυτά τα συναισθήματα πρέπει να τα βγάλουμε για να είμαστε καλά!
Γυρίστε πίσω , θυμηθείτε μια – μια τις φορές που βρεθήκατε στη θέση του προδομένου και αφήστε ελεύθερο τον εαυτό σας να νιώσει ξανά, ότι ένιωσε τότε! Βγάλτε το θυμό που δεν μπορέσατε τότε να εκφράσετε, φωνάξτε κάντε όπως νιώθετε κι αν σας πάρουν τα κλάματα, μην φοβηθείτε, λύτρωση είναι!
Μετά σκεφθείτε τι θα θέλατε να είχε γίνει για να μην είχατε νιώσει έτσι, να σας είχε περάσει! Κλείστε τα μάτια και πέστε πως έγινε , γαληνέψτε , καθαρίστε ένα – ένα τα αγκάθια από μέσα σας που εμποδίζουν την εξέλιξή σας. Τελειώστε με συγχώρεση, πετώντας όλα αυτά τα συναισθήματα που κρατούσατε μέσα σας.
Η προδοσία βαραίνει από μόνη της τον προδότη, με το να κρατάμε οργή, θυμό , μνησικακία κ.ά. βαραίνουμε τις πλάτες μας και τη ζωή μας άδικα…..Ας πάμε παρακάτω, μη κρατώντας τίποτα από όλα αυτά, ας πούμε πως μάθαμε κάτι ακόμη κι ας επενδύσουμε ξανά πιο κάτω!
Λέμε καμιά φορά , ‘’μα εγώ δεν έκανα τίποτα, δεν έβλαψα ποτέ κανένα, όλοι με πόνεσαν και όλα σε μένα πια; Κ.α. διάφορα’’. Καμία αντίρρηση ότι είναι έτσι, όμως κοιτάξαμε ποτέ μέσα μας να δούμε τι βάρος κουβαλάμε που δεν μας αφήνει να ζήσουμε καλύτερα; ΄ Οσο κρατάμε αρνητικά συναισθήματα μέσα μας, επηρεάζουμε την πορεία μας αρνητικά. Δεν μας φταίει η τύχη!…..
΄Εχοντας μια αγκαλιά με θετικά συναισθήματα και διάθεση για ζωή, την τραβάμε με το μέρος μας, διαφορετικά την εμποδίζουμε να μας δει.
Κι όταν λέμε τύχη, ας διευκρινίσουμε κάτι!! Συνήθως μιλώντας για τύχη και τυχερούς, αναφερόμαστε πάντα σε οφθαλμοφανή τεκμήρια που επιβεβαιώνουν τύχη…. Κατά τη συνήθη άποψη και όψη.
΄Όμως τύχη είναι από το πιο απλό μέχρι το πιο μεγάλο! Στο τέλος της κάθε μέρας, αν κάνετε έναν απολογισμό, θα βρείτε σίγουρα αρκετά μικροπράγματα ή περιστατικά που θα τα χαρακτηρίζατε τύχη! Δεν θα λέγατε ποτέ ξανά το ‘’είμαι άτυχος’’!! π.χ. τύχη είναι το να περάσω από τη γωνία 2΄λεπτά πριν η μετά τη σύγκρουση, η το να μου χαλάσει το αυτ/το έξω από το σπίτι κι όχι στο βουνό που ήμουν χθες, κ.α. πολλά απλά καθημερινά,
αρκεί να τα ψάχνουμε και να τα αναγνωρίζουμε!
Κι αφού τελειώσουμε με τον απολογισμό της μέρας και την ‘’αυτοκριτική’’ μας, ένα ‘’ευχαριστώ’’ και οι ‘’συγνώμες’’ αν χρειάζονται θα μας λυτρώσουν, και θα μας φέρουν μια καλύτερη επόμενη μέρα.
Είπα ‘’αυτοκριτική’’ και θυμήθηκα κάτι , που τώρα μου φέρνει γέλιο! Την πρώτη αυτοκριτική μου την έκανα,- τουλάχιστον έτσι θυμάμαι-, στα εννιά μου χρόνια. Παίζαμε παιδιά στην πλατεία και κάποια στιγμή κάτι μου έκανε μια συμμαθήτριά μου, κι εγώ της πέταξα φωναχτά ‘’ α να χαθείς’’…..
Ε, όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Ντρεπόμουνα, δεν με ικανοποιούσε η εικόνα μου όπως την έφερνα μπροστά μου, να μιλάω δημόσια έτσι! Τελικά κατέληξα πως ότι έγινε δεν γινόταν να επαναληφθεί η σκηνή και να φερθώ διαφορετικά…. Αποφάσισα να μην λειτουργήσω ξανά έτσι και επέλεξα τον τρόπο που μου ήταν αποδεκτός για την εικόνα μου που μόλις είχα αρχίσει να φτιάχνω.
Από τότε δεν έχω πάψει να κάνω την αυτοκριτική μου!!
=============================================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π. (Από τη Συλλογή ''ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕ'')
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά