Ἀφιερωμένο στὸν ΤΥΨΕΙΣ, ποὺ θἄθελε ἡ χαρὰ νὰ ἐμπνέει τέχνη.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

~~

πέννα καὶ πόνος.
Καμιὰ χαρὰ δὲν στάζει μελάνι·
ἀγέρας εἶναι καὶ δὲν τήν πιάνει
κανένα χέρι·
μὰ ἡ πέννα ξέρει
ποῦ βουτιέται στ' ἅγια νὰ βαπτιστεῖ·
ἔχει τὸν πόνο πάντα χορδιστὴ,
σὰν μιὰ κιθάρα·
δὲς τὶ χαδιάρα
σὰν ἁπλώνει μ' ἤχους τὰ μαλλιά της!...
Βρῆκε στὴν καρδιά σου τὴν λαλιά της.

[Παντελής]

αν θέλεις τη γνώμη μου Ιάνη, η τέχνη πρέπει να γλυκαίνει τον πόνο.

με το θαυμασμό μου στη τέχνη σου!!!!!!!

[ΤΥΨΕΙΣ]

Καμιὰ χαρὰ δὲν στάζει μελάνη·
ἀγέρας εἶναι καὶ δὲν τήν πιάνει

 

 

ειδικά αυτούς τους δύο στίχους τους ζηλεύω πολύ ,θα ήθελα κάποτε να μου ερχότανε τέτοια έμπνευση....

 

να το θυμάστε  αυτοί οι δύο στίχοι ειδικά θα μέινουν σε πολλά χείλη.........!!!!!!!

[ΤΥΨΕΙΣ]

Για τον φίλο μου τον Παντελή και για αυτά που είπε ....αν θέλεις τη γνώμη μου Ιάνη, η τέχνη πρέπει να γλυκαίνει τον πόνο.

με το θαυμασμό μου στη τέχνη σου!!!!!!!

 

Μήπως η τέχνη μετά γίνετε πλάνη ...δηλαδή ....

 

Πρώτα στον  οίκτο ,μετά στο μελάνι

Βουτά η πέννα και βρίσκει την χάρη

Σηκώνει Μαΐστρο  μαζί με Βαρδάρη.

Μεθάει στον οίστρο , μα γίνετε πλάνη ,

 

 

πολύ με εμπνεέι το ποιήμα του Ιανή ..πραγματικά η χαρά είναι δύσκολο να πιαστεί σαν συναίσθημα είναι αέρας ..ενώ όλα τα άλλα μένουν για καιρό μέσα σου και έτσι σου δίνουν την δυνατότητα του οίστρου...

 

φυσικά ο φίλος μου ο Παντελής θα ήθελε σαν εμένα η χαρά να εμπνέει την πέννα ...για αυτό Παντελή στην αφιέρωση του ο Ιανης θα πρέπει να βάλει και το δικό σου όνομα δίπλα στο δικό μου.....

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Μμ!... Θἄρθει κι' ἡ σειρὰ τοῦ Παντελῆ - κι' ἄλλωστε ἤδη μοῦ ἔχει δώσει ἀφορμὴ κι' ἀποκρίθηκα.

Ἄλλαξα τὸν τελευταῖο στίχο καὶ προτίμησα τὸ μελάνι καὶ ὄχι  τὴν μελάνη (γιὰ...νὰ ξέρουμε ποιὰ εἶναι ὁ ἀγέρας  -  ἡ χαρὰ!).

Νὰ ΓΙΑΤΙ ἐπιμένω νὰ ψηλαφίζει κανεὶς τὰ πάντα. Γιατὶ ἐκεῖνο τὸ "τήν",  πιὸ κάτω, σὲ ποιὰν ἀναφέρεται;!

Τὸ ποίημα δὲν εἶναι ποιήμα (προσοχὴ λοιπὸν).

[Ειρήνη]

Η χαρά δεν σε εμπνέει 

παρά η καρδιά σαν κλαίει!