Δίχως εσένα πια, δίχως φτερά
μόνη μου να μεθώ με δυνατά ποτά
η μοναξιά κι η προδοσία σου
πιο δυνατά από τη απουσία σου..
Σε θυμάμαι και κλαίω
τι κι αν τα λέω;

Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω
πάλι ξανά να σ΄ αγαπήσω.

Έπεσε πάλι η νυχτιά
κι εγώ ξανά μονάχη,
στους άδειους δρόμους περπατώ,
στα πάρκα, στις πλατείες
η μοναξιά μου συντροφιά
στερνή καλή μου φίλη
σ΄ αυτή κρατώ τα μυστικά
για έρωτες και άλλα,
σ΄ αυτή ζητώ παρηγοριά
παιδάκι σε μια μάννα.
Ιδανική η φιλία μας,
πόσο όμως θα κρατήσει;
Ας βγει ο ήλιος μια φορά
κι ευθύς ας ξαναδύσει...