Τ’ ονείρου χάθηκε το φως

και χάθηκε η ελπίδα

κάπου μας ξέχασε ο Θεός

μας κόβει μια λεπίδα

Κι εσύ ρεμβάζεις μοναχή

σ’ ενός γκρεμού το χείλος

με μια χαμένη διδαχή

που σε τρυπά σαν ήλος

Ρίχνεις τα μάτια στο κενό

και η σιωπή σιμώνει

κι ίσως να είναι το στερνό

πουλί που σ’…

Καταμεσής στον ουρανό

αστέρι στέκει φωτεινό

που γράφει τ’ όνομα σου

κι όπως θλιμμένα το κοιτώ

θέλω να μάθω το ρωτώ

που ρίχνει τη σκιά σου

Ποια να σε έχει αγκαλιά

σε ποια χαρίζεις τα φιλιά

κι αφήνεις τ’ άρωμα σου

μα εκείνο δε μου απαντά

ίσως και να χαμογελά

δεν λέει τα μυστικά σου

Σιγά στον άνεμο μιλώ

αγέρι σε παρακαλώ

θα ’χεις βρεθεί κοντά του

πες μου λοιπόν πως τα…

Κάτι σου έπεσε δεν θα το πιάσεις;

Κάτω απ’ το πόδι σου δες το πατάς

διόλου δεν νοιάζεσαι να μην το χάσεις

το σπρώχνεις πέρα και το κλωτσάς

Κάποτε όμως…. αυτό το κάτι

για φυλαχτό σου το ’χες κρατήσει

απ’ το βοριά κι από τον μπάτη

το είχες κρύψει να μην μαδήσει

Είναι η αγάπη μου αυτό το κάτι

που σου την χάρισα…

Έγινα πια φοιτήτρια

μεγάλωσα, αλλάζω

της ζήσης μια αθλήτρια

φτερά στα πόδια βγάζω

Έγινα άτομο χρηστό

κι ότι μ' αρέσει κάνω

και επιστήμων θα χριστώ

και έτσι θα πεθάνω

Αφήσετε τις συμβουλές

και λόγος δε φτουράει

είμαι φοιτήτρια που λές

κι αυτό μόνο μετράει

Μπαμπά, η κόρη μου φοιτά

θα λες,...... ας το ζαλίκι

να στέλνει η μάνα φαγητά

κι εσύ το χαρτζιλίκι..

Άλλη μια μέρα

Τρίτη Δευτέρα

τι σημασία έχει πες μου άμα θες

που είσαι μόνη

έξω κρυώνει

και σε πληγώνουμε οι θύμισες του χθες

Μην βγαίνεις μόνη

κακό ζυγώνει

θα σε πληγώσει όταν έρθει κι ας μην φταις

αυτός θα…

Με στίχους έφτιαξα σκαρί με λέξεις ταξιδεύω

στην ποίηση ξεκίνησα πρωτόγνωρο ταξίδι

μ’ αυτούς αλόγιστα το νου και την ψυχή παιδεύω

βγάζουν τα λόγια μου χολή ανάκατη με ξύδι

Πόσες αγάπες πρόδωσα πόσες θα με προδώσουν

μια κοινωνία σάπισμα κι εγώ την σιγοντάρω

εγώ να φτιάχνω τα καρφιά όσα θα με καρφώσουν

και στην αιωνιότητα μονάχα να ποντάρω

Κι εσύ να λες πως πέρασα σε άλλες διαστάσεις

επάνω κάτω να κουνάς…

Τα γράμματα σου

έριξα στης λήθης το πηγάδι

τα ξαναβγάζω την αυγή

τα ξαναρίχνω βράδυ...

Λιγάκι από την λάμψη σου θα πάρω της ματιάς σου

του χρόνου κάθε άγγιγμα αυτή που αποτρέπει

μαζί μ’ αστέρια να φτιαχτεί στέμμα για τα μαλλιά σου

για να σε δω βασίλισσα στο θρόνο που σου πρέπει...

Αχ μωράκι μου φευγάτο

στην υγεία σου κι άσπρο πάτο

ας μου λείπεις, σήμερα θα πιω

θα σε φέρω στ’όνειρα μου

τα κρυφά παμπόνηρα μου

σαν κρασάκι θα σε καταπιώ.

Ξέρω πως ο χρόνος έγινε προδότης

κι είναι η απόσταση εχθρός μου

είναι τα’όνειρο μου τροφοδότης

που σε φέρνει τώρα δα εμπρός μου

είναι η ψυχή μου που ζητά αγάπη

όνειρο, συνήθεια, αλήθεια, ή απάτη.

Δεν με νοιάζει τι θα γίνει

κι αν ο…

Που είσαι βοτσαλάκι μου

της αμμουδιάς κοχύλι

να γίνω αγέρι να σταθώ

στα τρυφερά σου χείλη...

Θα βρω το πιο ψηλό δενδρί

και στην κορφή θ'ανέβω

κι αν δεν μου πεις πως μ'αγαπάς

δεν θα ξανακατέβω...

Αγάπη άλλης εποχής στο νου μου ξεχασμένη

σε είχα κάποτε κι εγώ μα τώρα πια δεν σ'έχω

είναι που πάντα χάνεσαι και είσαι λησμονησμένη

όταν σε φέρνω στο μυαλό αυτό που δεν αντέχω

Όσο μαζί μου κάθισες για μήνες ή για χρόνια

πάντα νωρίς που μ'άφησες θα σε κατηγορώ

σαν έπεσα και πλάγιασα σε έρημα σεντόνια 

και της ψύχης το πλάκωμα σου καταμαρτηρώ...

Σου έλεγα Αλέξη

να φύγεις πριν να φέξη

τώρα με έχεις μπλέξει

μου φαίνεται θα βρέξει...