Ο σκύλος μου ο καψο-Αζώρ,

βαρκούλα είναι στο Θαβώρ .

Της ερημιάς του ματαντόρ.



Βγαίνει τις νύχτες κι αλυχτά,

στα σκοτεινά και στα κρυφά,

που τον παράτησε η κυρά,

με τα κουτάβια τους τα εφτά.



Καμιά γιορτή, καμιά φορά,

τον σκέφτομαι τον φουκαρά,

χωρίς μανούλα κι αδερφό,

μες στο καλύβι μοναχό . . .



Μα πάλι λέω πως ο καθείς,

βαρκούλα είναι της σιωπής,

στο πέλαο της υπομονής,



σαν το Χριστό στο…