Σπήλιε θεέ Ολύμπιε

Ερμή του Πραξιτέλη,

τα ώτα αν δεν με γελούν

σκούζεις για το Βαγγέλη.



Απ' της θαλάσσης τον αφρό

άρτι έσκασα μύτη

και έμπροσθέν σου ίσταται

η ώρια Αφροδίτη.



Τι κι αν με λεν Ευάγγελο,

Θανάση είτε Ζήση,

νά 'ναι καλά ο πλαστικός

που μ' έχει χειρουργήσει.



Μη με θωρείς ακίνητος,

βάλε φτερά και άντε,

να βρούμε τον Παράδεισο

φιόρο μου του λεβάντε.



Ο μύσταξ εξαφανιζόλ

άφαντο και… Συνέχεια