ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΑ ,
ΟΥΤΕ ΕΛΠΙΔΕΣ,
ΕΧΩ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ,
ΜΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ..

ΠΑΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,
ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ,
ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΝΕΦΟ,
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ..

ΕΙΝ' Η ΖΩΗ ΜΟΥ,
ΜΟΝΑΧΑ ΜΠΟΡΑ,
ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ,
ΧΑΘΗΚΕ ΤΩΡΑ....

ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ,
ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ
ΜΟΝΟΣ ΑΠΟΜΕΙΝΑ ,
ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ,

ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,
ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΑΚΡΥΣΑΝ,
ΑΠΟΖΕΙΤΗΣΑ ΤΟ ΧΑΔΙ,
ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ Μ'ΑΦΗΣΑΝ...

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑ,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ,
ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΞΑΝΑ ,
ΚΙ ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ....

ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΒΟΥΡΚΩΝΩ,
ΚΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΟΥΓΑ,
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ,
Σ'ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ...

ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ,
ΚΑΙ ΞΥΠΝΙΣΑΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ,
ΑΡΧΙΣΑ ΤΟΤΕ ΝΑ ΠΙΝΩ,
ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΒΗΣΩ ΤΗ ΦΩΤΙΑ....

ΓΙΑΤΙ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕΣ ΜΟΝΗ?

ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΔΑΚΡΥ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ?

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ,

ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ?



ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΣ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΕΣΟΥΝ ,

ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ?

ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΛΗΜΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΣΟΥ,

ΚΑΙ ΜΑΤΩΜΕΝΕΙ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΟΥ?



ΓΙΑΤΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ ΣΑΝ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΣΟΥ,

ΓΙΑΤΙ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΡΤΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΣΟΥ?

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΛΙΩΝΕΙΣ ΣΑΝ ΠΑΓΑΚΙ ΣΤΗΝ… Συνέχεια

Βρε είσαι μια γυναίκα-γυναίκα του καυγά,

είσαι εσυ γυναίκα-γυναίκα του μπελά,

μπλέκεις πάντα-πάντα σε καυγάδες,

και με βά-βάζεις σε μπελάδες....



Τρέ-τρέχω και πληρώνω,

και τη τσέ-τσέπη μου ξηλώνω,

με το τί-τίποτα αρπάζεσε,

και μαλιό-μαλιόκουβαριαζεσαι.....



Κάθε μέρα με τη γειτο-γειτονιά τα βάζεις,

ύστερα μου λες κανέ-κανένα δεν πειράζεις,

τι θα γί- γίνω εγώ με σένα,

δεν ταιριά-ταιριάζεις με κανένα....



Κι όλο υπόσχεσε… Συνέχεια

κανόνισε μαγκάκι μου,
μην πάρω το τσαντάκι μου,
την πόρτα μην ανοίξω,
και στην κοπανήσω......

δεν αντέχω την κρεβατομουρμούρα,
ούτε την πολύ μανούρα,
όλο τα μούτρα κατεβασμένα,
χωρίς να λες τη θέλεις απο μένα....

στο είπα κάθησε καλά,
δεν τα σηκώνω εγω αυτά,
δεν θέλω αγριάδες,
μισώ και τους καυγάδες...

κάθισε να το σκευτείς,
κοίτα μια λύση για να βρεις,
γιατί στην κοπανάω,
και σ''αλλονε θα πάω.........

Δυνατά θα το φωνάξω,

τα σύννεφα θα προσπέρασω,

θα φτάσει μέχρι το θεό,

πως πολύ σ'αγαπώ...



Το δικό μου σ'αγαπώ,

το φώναξα και στο θεό,

κι εκείνος συγκινίθηκε,

έσκυψε και μου μίλησε....



Μου είπε να την περιμένω,

θα γυρίση να προσμένω,

να κάνω λίγη υπομονή,

η αγάπη μου θα'ρθει....



Το φώναξα για ν'ακουστή,

ίσως να με λυπηθή,

να γυρίση της ζητάω,

της φωνάζω σ'αγαπάω.....



Φώναξα το… Συνέχεια

Ροβόλισα σε μια ραχούλα΄,
έπιασα μια βοσκοπούλα,
και της κλέβω ενα φιλάκι,
μάνα μου σκέτο φαρμάκι..

Βάζει εκείνη τις φωνές,
πλάκωσαν δυό αρμαθίες,
και με κάνανε τουλούμι,
ρίξε του τους λέει εκείνη.....

Και μου βγήκε βρε ξινό,
το φιλάκι το κλεφτό,
βρήκα άχου το μπελά μου,
απ'την ξεροκεφαλιά μου...

Εφύγα κι ακόμα τρέχω,
αχ το ξύλο δε τα'αντέχω,
να σου πω ένα μυστικό,
δεν το ξανακάνω αυτό......

δεν λέω δεν την αγαπώ,
μα πίσω δεν γυρίζω,
και πρέπει φίλε να σου πω,
τις στάχτες δεν σκαλίζω...

ποτέ δεν υποστίρηζα ,
πως τάχα δεν πονάει,
την γνώμη μου εστείριζα,
ο έρωτας παιρνάει....

κι αν πληγώθηκα πολύ,
απ'τα καμωματά της,
σου λέω γρήγορα θα΄ρθει,
και κείνης η σειρά της...

τι κι αν με πλήγωσε βαθιά,
γρήγορα θα γελάω,
και αν το πήρα και βαριά,
τώρα για άλλα πάω.....