Βάλε στο πουλί φυτίνη
κι έλα απόψε Καρδερίνη

Νιάτα μου κι ομορφάδα μου

δίκοπο κοφτερό σπαθί

να νιώθω πάντα γύρω μου

τη ζήλεια αρρώστια φοβερή.



Ας ήμουν λίγο άσχημη

ψεγάδια ας είχα κανα-δυό

κι ας μη με λέγαν "πέρδικα"

τα γεροντάκια στο χωριό...



Φτάνει που θα μ' αγάπαγαν

οι φίλες μου οι παιδικές

που θα 'μουν ασχημότερη

που θα 'μουν τέρας του Λοχ-Νες.





Aχ να 'μουν Θεέ μου άσχημη,

θα μ' αγαπούσαν μια σταλιά.

Δεν θα τους ήταν βάσανο

η διαμαντένια… Συνέχεια