Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Νίκη-Αννα Π. -- Δεκέμβριος 2008 Αρχείο (13)

ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ...

΄Ονειρα σκόρπια στη σιωπή,

Και το ραδιόφωνο να παίζει,

Είναι μια μέρα γιορτινή,

Μα …ένα πιάτο στο τραπέζι!

΄Ένα δεντράκι γιαλαντζή,

Λίγα φωτάκια και στολίδια,

Ένα ποτήρι με κρασί,

και το μυαλό παίζει παιχνίδια!

Κι ενώ ένα δάκρυ αργά κυλά,

Έξω κοιτά απ’ το παραθύρι,

Βλέπει ένα γέρο στη γωνιά,

Δίχως φαϊ, δίχως ποτήρι!

΄Ενιωσε πόνο και ντροπή,

Βάζει στη τσάντα απ’ ότι έχει,

τρέχει στο δρόμο στη στιγμή,

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 — 11 σχόλια

ΝΑΙ...

Ναι…είναι ν’ απορείς,

Πόσο εύκολα ξεχνά κανείς,

Ότι αγάπησε…

Και από σχέση μιας ζωής,

Θηρίο γίνεται θαρρείς,

Που επαναστάτησε!

Ναι…είναι να απορείς,

Πώς ότι έζησες μισείς

Και το σκοτώνεις!

Στο όνομα βαθιάς πληγής,

Πέφτεις, κυλιέσαι κατά γης,

…το ισοπεδώνεις!

Μα ναι λοιπόν, μην απορείς,

Αν το κενό μες τη ζωή σου μεγαλώνει…

Αφού το χθες σου το μισείς…

Ούτε στο σήμερα θα ζεις,

Γιατί η ψυχή σου δίχως χθες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 9 σχόλια

AΠΟ ΤΟ ''ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ''

Δίπλα στα φώτα στη μεγάλη την πλατεία

Φτωχά παιδιά, αθώα, κάνουν επαιτεία ,

Δώστε αγάπη, ζεστασιά και κάποιο κέρμα

Μην τα πετάτε στα αζήτητα σα δέμα.

Μες τα σαλόνια κολακείες και αστεία

Φράκα και λούσο, εγωϊσμός, αδιαφορία,

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα στην πλατεία,

Η άλλη όψη, η ερημιά κι η δυστυχία.

Ποιος να νοιαστεί για σένα κοριτσάκι,

Ήπιες νωρίς της πίκρας το φαρμάκι,

Έμεινες μόνο και κρυώνεις στο παγκάκι,

Σαν τρομαγμένο, πεινασμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 24 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 10 σχόλια

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ''ΣΥΓΝΩΜΗ''

Κάθησε φίλε να σου πω μια ιστορία,

Δεν είναι δώρο ή ουϊσκυ η ‘’συγνώμη’’,

Είναι καθήκον ιερό, ιεροτελεστία

Και όχι Τρόπαιο που στόματα φιμώνει!

Σαν βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή,

Κι αν όντως έχεις καταλάβει…

Το σφάλμα που έχει διαπραχθεί,

Τη λες απλά και με σκυφτό κεφάλι!

Δε θέλει όργανα και τυμπανοκρουσίες,

Θέλει ευθύνη και συνέπεια μετά!

Με έπαρση, ζιζάνια κι ιστορίες,

Μοιάζει να ειπώθηκε απλά για να ΒΟΑ!

Δεν είν’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:52 — 11 σχόλια

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!...

Βαθιά μεσάνυχτα κι ατέλειωτος χειμώνας,

στα ακατοίκητα μυαλά και στις καρδιές,

λόγια παράλογα, θυμός της πολυθρόνας,

αλαλαγμός στους δρόμους και ‘’πολέμου’’ ιαχές!

Πολλοί μιλάμε για ντροπή και για συγνώμη!

μα λίγοι νιώθουμε στ’ αλήθεια τι θα πει !...

Η όλη στάση μας δεν το τεκμηριώνει…

Η κάθε λέξη μας και πράξη είναι ΝΤΡΟΠΗ!

H κάθε μέρα μας με βία και θυμό,

σπρωξιές, βρισιές στο δρόμο, στη δουλειά,

κριτές αδέκαστοι στου άλλου τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 10 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Να έριχνες Θεέ μου μια βροχή να ξέπλενε όλη τη ντροπή! Μα και πάλι δεν νομίζω ότι ξεπλένεται…γιατί απλά ‘’η τσίπα’’ χάθηκε! Αντιστράφηκαν οι όροι: σήμερα ντροπή είναι να βγάζω τίμια το ψωμί μου, να είμαι φιλήσυχος, νομοταγής, σωστός οικογενειάρχης και όλα αυτά που μάθαμε κάποτε από τους γονείς μας.

Οπότε η βροχή που θα πέσει εμάς θα βρέξει…οι της αντίπερα όχθης, έχουν γίνει ένα με βροχή και λάσπη, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, όλα είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 15:30 — 13 σχόλια

AΛΑΒΑΣΤΡΙΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ...

Αραχνούφαντες οι σκέψεις,

ζωγραφίζουν τη ματιά σου.

Κλείνεις τα ματοτσίνορα

για να μην προδοθείς…

γιατί άλλα λεν οι πράξεις σου

και άλλα η καρδιά σου,

και δεν αφήνει ο εγωϊσμός,

σ’εκείνη να δοθείς!

Με αλαβάστρινες σιωπές

γεμίζεις το ποτήρι,

η αποφυγή προσάναμμα

και φλόγα στην καρδιά!

Ένα καθρέφτη ανεμελιάς

κρεμάς στο παραθύρι,

ξορκίζεις , υποτίθεται…

σ’ αυτόν τη μοναξιά!

Είναι λεπτά τα νήματα

και οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 14 Δεκέμβριος 2008 στις 18:30 — 8 σχόλια

ΣΤΗ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ...

Μαζί περάσαμε τα όμορφά μας χρόνια,

Τότε που ήμαστε παιδιά ευτυχισμένα,

Κι ας μη μας γέλαγε η ζωή, εμείς αηδόνια,

Πάνω στης ΄Ανοιξης τα δέντρα τα’ ανθισμένα!

΄Ολοι μαζί μ’ ένα βερμούτ και πατατάκια,

Στήναμε γλέντι ρεφενέ και στη στιγμή.

Με μια κιθάρα σταυροπόδι στα πλακάκια,

Και τα τραγούδια μας τα εύρισκε η αυγή!

΄Ολοι οι φόβοι μας κοινοί μα φιλιωμένοι,

Είχαμε όνειρα, λαχτάρα για ζωή,

Την κόκα-κόλα μας στα τρία μοιρασμένη,

Κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Δεκέμβριος 2008 στις 16:55 — 8 σχόλια

ΑΤΙΤΛΟ...

Εδώ ο κόσμος καίγεται…

Κι εσύ μιλάς για τον απέναντι…

Που πήρε Mercedes!

Που χθες ήταν με μια ξανθιά…

Και τι έγινε η κοκκινομάλλα;…

Και θες να πας να τη βρεις!

Να της ανοίξεις τα μάτια!

(Βλέπεις, τα δικά σου είναι ορθάνοιχτα)

‘’Τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους’’

‘’Παλιόπαιδα’’ μου απαντάς!

Και …συνεχίζεις

Την ατέρμονη κούρσα

Της πουρναρολογίας σου!...

Ναι ξέρω…έχεις πρόβλημα!

Δεν πρόλαβες το μοντελάκι στη βιτρίνα,

Γιατί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 10 Δεκέμβριος 2008 στις 11:07 — 8 σχόλια

ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!

Πρόσμενα να ρθεις κι έγραφα

τις σκέψεις στο χαρτί.

μ'΄άστρα της νύχτες μέτραγα

ελπίδα κι αντοχή.

Σε πίστευα, σε κράταγα,

σαν κάτι λατρεμένο.

Μα όταν σε συνάντησα,

αντίκρισα ένα ξένο!

Την ΄Ανοιξη σε γνώρισα,

φθινόπωρο σε σβήνω,

τόσα όνειρα πώς μπόρεσα,

με χρώματα να ντύνω;

Αφού εσύ μες την καρδιά,

είχες χιονοστοιβάδα,

έπαιζες σε πολλά ταμπλώ,

και θέατρο αράδα.

Με έπαιξες καλό χαρτί

με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 7 Δεκέμβριος 2008 στις 21:53 — 9 σχόλια

ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ! (Μελοποιημένο)

΄Εφυγα νύχτα κι εσύ θυμάμαι δεν είπες λέξη,

πολύ θα τό' θελα, έστω δυο βήματα, να είχες τρέξει.

Νύχτα ασέληνη, πάνω μου στήνανε χορό τ' αστέρια,

μα εγώ θρηνούσα, για τα χαμένα μας τα καλοκαίρια.

Φεύγω σου είπα κι εσύ δε γύρισες καν να κοιτάξεις.

Στιγμή δε σκέφτηκες έστω ένα κάτι, να μου φωνάξεις.

Κι εγώ ναι έφυγα, γιατί σ' αγάπησα και σ' αγαπούσα,

μα να είμαι πάντα στο περιθώριο δεν το μπορούσα!

Ρ

΄Ας ήταν εφιάλτης όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 6 Δεκέμβριος 2008 στις 10:00 — 7 σχόλια

ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ!(Mελοποιημένο)

Κρύα τα χέρια

σβηστά τ' αστέρια,

μεγάλη η νύχτα και περπατώ.

΄Ερχονται, φεύγουν

τα καλοκαίρια,

το δρόμο χάνω ... ακροβατώ.

Σέρνω το βήμα,

βαρύ το κρίμα,

ξέθωρη η θύμηση π' αναζητώ.

Δε νιώθω θύμα,

ψάχνω το νήμα,

να βρω μιαν άκρη να πιαστώ.

΄Ησουν για μένα,

όλα σε ένα,

το πεπρωμένο, λόγος να ζω.

Μα τώρα είσαι

γράμμα σχισμένο,

κιτρινισμένο απ' τον καιρό!

Μεγάλο Ψέμα,

σε λίμνη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 4 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 8 σχόλια

ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΗ!

Είσαι κα θα' σαι ο μεγάλος μου καημός,

άπιαστο όνειρο και πόθος μου κρυφός.

Τότε στο έκρυψα, φοβήθηκα ο τρελός,

και τώρα νιώθω μακριά σου ναυαγός!

Δε σου κακιώνω, εγώ έφταιξα, το ξέρω,

΄Εστω κι αργά, πιστεύω να το καταφέρω,

να σου μιλήσω κι έτσι απλά να στο ζητήσω,

άχ και να μ' άφηνες να σε ξανακερδίσω!

Και τι δε θα' δινα το χρόνο να γυρίσω,

καμιά τη θέση σου δεν πήρε στην καρδιά μου,

δεν έχω ελπίδες, όμως θα το προσπαθήσω,

τα δίνω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 — 5 σχόλια