=================================================

Στεκόμουν ακίνητη μέσα Στον Χρόνο.

Κάτω απ'τα μάτια μου

περνούσαν οι ώρες ...

Αόρατο Είδωλο,

στο σπασμένο καθρέπτη μου ήμουν.

Μετέωρη η ανάσα μου ...

Σκέψη βουβή, σε μια ξεχασμένη

γωνιά του μυαλού μου ...

Ακαθόριστη ύπαρξη,

σ'ένα άδειο τετράδιο πρόσμενα.

Ήταν Η Έκρηξη Της Ψυχής,

που εκτόξευσε τις πρώτες μου λέξεις ...

Εγώ, απλώς ακολούθησα,

το μονοπάτι που…

-------------------

Μην λυγίσεις Αγάπη μου!

Στο πέρασμα του χειμώνα,

σφιχτά κράτα το χέρι μου,

να ζεσταθεί τ'όνειρό μας...

Κι αν μοιάζει

να μην σταματά η καταιγίδα,

που ίσως κάποτε έρθει...

κι αν μοιάζει

η βροχή, με μια θάλασσα απέραντη,

που καταποντίζει το κάθε μας δάκρυ...

κι αν τα λουλούδια του κήπου μας,

κεραυνός τα ρημάξει

και ξεριζώσει

της Γης μας το σπίτι...

και το φεγγάρι τρομάξει

και…

Έρχεται μια στιγμή στην Ζωή σου

που συνειδητοποιείς τα γεγονότα.

που κοιτάζεις με καθαρό Νού πιά,

όλα όσα έγιναν στο πέρασμά σου

από το κάποτε έως και το σήμερα

και κάνεις τον απολογισμό σου...

Που αντικρύζεις κατάματα,

Ούτε την δική σου αλήθεια,

ούτε όμως και την αλήθεια των άλλων...

Όχι! Όχι! Τα γεγονότα φίλε δεν έχουν

καμμία σχέση με την αλήθεια.

Βλέπεις! Η Αλήθεια είναι ότι δεν λησμονιέται.

Κι εμείς οι άνθρωποι,…

ΣΙΩΠΗ ... ΜΑΡΙΑ ΝΑΝΤΗ

------------------------------------------------------

Σιωπή...

Μές στον Καθρέπτη μου λέξη δεν βρήκα.

Μήτε Μορφή της απουσίας

της Στοιχειωμένης σκιάς μου ν` αγγίξω...

Δεν βρήκα δύναμη

ν`αντικρίσω τον χρόνο μου

και το είδωλο απέδρασε

άδειο από μνήμη...

Άραγε; πού να με βρω

μες στο Άπειρο...

'Ετσι Την ανυπαρξία μου

θα καθορίσω !

αγγίζοντας τα κενά της κάθε Ζωής μου...…

Το πιο μεγάλο καράβι μου
όνειρο βάφτισα...

στου μυαλού μου τα πέλαγα
αρμένιζε...

τρελαμένα πανιά οι ελπίδες μου
στης νιότης τον άνεμο

κι η Ζωή, Καπετάνιος,
πορείες μου χάραζε ...

Σ`ένα κύμα ξοδεύτηκε
η ανάσα μου!

κι εγώ, ναυαγός,
στο νησί του ανεκπλήρωτου ...

Τα τείχη των Ιδεών

άδοξα χαλάσματα,

σκόρπια, σε νεκρούς Προμαχώνες...

Γέρνουν τα λάβαρα

στο πέρασμα του ξεφτισμένου

Κι είναι νωρίς... Ο πόλεμος,

δεν τέλειωσε ακόμα...

Ήταν λίγο πριν τελειώσει η αιωνιότητα,

όταν γύρισα και κοίταξα 

μήπως απέμειναν Άνθρωποι,

Ήταν λίγο πριν τελειώσει η αιωνιότητα,

όταν γύρισα και κοίταξα 
μήπως απέμειναν Άνθρωποι,

Σε Ποια Σημαία να πιστέψω ...

Σε Ποιόν Θεό ...

Αφού Πατρίδα

και Θρησκεία αναζητώ ...

Για ποια " Ειρήνη" πρέπει

να πολεμήσω ...

Αυτός Ο Δρόμος

δεν μας βγάζει πουθενά .

Το Οπλο που έπρεπε

στον ώμο να κρατήσω,

παιχνίδι έγινε ,μέσα σε Χέρια Παιδικά ...

Πότε θ'αλλάξει

πορεία αυτό το πλoίο ;

Τόσες φουρτούνες ...

Πώς ν`αντέξει το σκαρί ;

Κι αν πια ο κόσμος

κόπηκε στα δύο,

δεν θα προλάβει

τίποτα να…