Στη φωτογραφία που κρατώ στην τσέπη μου

Ξεθώριασαν τα αρχικά της χρώματα

Ολόσωμη καταφυγή ομορφιάς

Αφανίστηκε στη ραγάδα της λήθης

Χλωμή χαρακιά διατρέχει τώρα το μέρος της καρδιάς

Κόβοντας στα δυο τις άρρωστες κοιλίες

Πήρε χρόνια πολλά να δεσμεύσει τα χρώματα

Κούρσεψε ουράνια τόξα που αχνόφεγγαν

Ωσπου να βρει απρόσκοπτα τη σωστή δόση στη παλέτα της…

Μικρό πουλί μελωδίας λεπτό αγριοκάλαμο 

Με πολιορκούν τα σύννεφα

Που στα γόνατα κρύβεις

Όταν βγαίνεις νικητής

Απ' την ξόβεργα

Και του αγέρα το σεντόνι

Στα δυο διαρρηγνύεις

Είναι που υπάρχω πάνω στου κόσμου

Την αιθέρια κορδέλα σαν στολίδι γιορτής!



Μικρό πουλί χνουδάκι τρελό του Έρωτα

Σπαταλώ τις χάντρες των…

Απόψε θα σε αρνηθώ μια και καλή

Δεν θα έχεις τόπο να στρώσεις το δάκρυ σου

Σε κορμούς που κάποτε χαράξαμε τα αρχικά μας

Με χαρτοκόπτη θα χαράζεις αινίγματα δυσεπίλυτα

Δεν θα σου απαντώ

Οι λύσεις είναι για τους οργισμένους και τους ημιθανείς

Εκείνους που η καρδιά τους αφόρμισε απ' την σκληράδα 

Κι εγώ ισορροπώντας πάνω σε τεντωμένο…

Πιο πολύ κι από τα μελαγχολικά σου μάτια

Αγάπησα τα βρόχινα χείλη σου

Σκληρά σαν τη κρούστα του αλατιού

Στα βράχια της πατρίδας μου

Που κυράδες της σιωπής με υφαντές ποδιές

Τη συλλέγουν κάθε που σημαίνουν

Πάνω στη γη οι ορθρινές καμπάνες του βυζαντινού κωδωνοστασίου!



Πιο πολύ κι από τον ήχο του κύματος

Αγάπησα τα στεγνά σου…