άσε την πόρτα σ ανοιχτή

το φώς να σ αγκαλιάσει

να πλημμυρίσει την ψυχή

και να μην αποδράσει

άσε την πόρτα σου ανοιχτή

και πες μια καλημέρα,

ήλιο έχει ανάγκη η ψυχή

και ζωογόνο αγέρα

άσε την πόρτα σ ανοιχτή

και βγες απο τ αμπάρι,

για να σου λούσει τα μαλλιά

τ ολόγιομο φεγγάρι

άσε την πόρτα σ ανοιχτή

για να λακίσει ο φόβος.

αυτός που πνίγει τη ζωή

όταν κοιμάσαι μόνος

άσε την πόρτα σου ανοιχτή

στον ήλιο…

-οδηγήστε μπροστά μας τον αναιδή προσφεύγοντα !

-όλοι αυτοί,ποιοί είναι ψηλέα μου?

-σσσσσ..οι σεβαστοί αρχιδικαστές μας !

-και γιατί είναι τόσοι πολλοί?

-γιατί είναι ολομέλεια !…

Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, μιά ζωή έρχεται και μιά φεύγει σε τούτη ,αλλά κι από τούτη την ενοικιαζόμενη θυρίδα της ζωής, που όλοι μας κατ ανάγκη μοιραζόμαστε,συνήθως με πολέμους και ποταμούς από δάκρυα και αίμα.Ταξιδευτές στο ίδιο τραίνο, με μιλιούνια άλλους άγνωστους μας, περιμένουμε το τέλος και του δικού μας ταξιδιού, γιομίζοντας ο καθένας το δικό του δισάκι με όνειρα αλλά κι ελπίδες φρούδες πολλές φορές, για κάτι πέραν…