Στο Σύνταγμα κηδεύεται

Το άθλιό σας ψέμα

Μαζί και η ατιμία σας,

Όλα τα λόγια τα παχιά

Και η μπουρδολογία.

Άντε, ήρθε η ώρα σας.

Τα όνειρά μας δυνατά,

Όλο οργή σας φτύνουν.

Μαζώξτε τα  και κάντε την

Απ’ τον πλανήτη γη.

Άντε, ξυπνήσαμε παιδιά

Και τώρα ήρθε η ώρα,

Το μέλλον να κοιτάξουμε

Με δύναμη, με φλόγα.

Τα σκουληκάκια ας τρέξουνε

Γρήγορα να κρυφτούνε,

Αφού η σκέψη η θολή

Ξάστερη είναι τώρα.

Αμήν!

Μικρός εγώ σαν ήμουνα

Και πήγαινα σχολείο,

«εδώ πολυτεχνείο», ακούω

Να λέει μια φωνή.

Της Μαριώς νομίζω ήταν.

Τώρα η ίδια η φωνή,

Με γαϊδουριά περίσσια,

Μας λέει να κάτσουμε καλά

Η οχιά να μη μας φάει.

Κυρά-Μαριώ, κυρά-Μαριώ,

Όταν με δεις και σηκωθώ

Στα πόδια να το βάλεις.

Τα ‘χασες κακομοίρα μου

Απ’ την πολύ τη δόξα.

Χρήμα και αξιώματα

Είναι κακοί συμβούλοι.

Κι’ αυτό, στο δρόμο…

Έλεγαν κάποτε οι παλιοί:

«του έλληνος ο τράχηλος

Ζυγό δεν υπομένει».

Κάτι θα ήξεραν κι αυτοί

Και γράφαν σοφά λόγια.

Μα ήταν άλλες εποχές,

Είχε ψυχή ο κόσμος,

Τώρα μας κράζουν οι ισπανοί

Και λένε μεταξύ τους:…

Έστησε ο έρωτας χορό

Μ’ έναν κουτσό απρίλη,

Εζήλεψα και θέλησα

Κι εγώ χορό ν΄ αρχίσω,

Μπας και λιγάκι βολευτώ

Για να το ξενυχτίσω.

Κοίταγα εδώ, κοίταγα εκεί,

Κοίταγα παραπέρα

Όμορφη τσούπρα για να βρώ

Και να παραστρατίσω.

Όλα τα μέλη είχα σωστά

Και κάτι παραπάνω

Μα δε με κοίταζε καμιά,

Ούτε ξανθομαλλούσα.

Μήπως, λέω, μπερδεύτηκα,

Ας δω το ημερολόγιο.

Δεκέμβρης ήταν και…

Γκάριξε ο φαλακρός σωτήρ,

Οι άπιστοι ν’ ακούσουν.

«Ακούστε με, με προσοχή,

Μη φάτε αστροπελέκι.

Πανάθλιοι αμαρτήσατε,

Ήρθε τώρα η κρίση.

Με έστειλε ο πατέρας μου

Για να σας τιμωρήσω

Αν δεν υπηρετήσετε

όσα εγώ θελήσω.

Το τίμιό μου…

Τι το ‘θελα ο έρμος;

Με λέγαν Επι-δεξιο

Κι ήμουνα μια χαρά,

Στα δάση εκοιμώμουνα

Κι ήταν όλα καλλλλά.

Όμως, μια μέρα ζοφερή

Ξύπνησα αλλαγμένος,

Στα δύο επερπάταγα

Κι ήμουνα ξυρισμένος.

Ετρόμαξα κι αντί κραυγές,

Έβγαζα άγνωστες…

Μια απορία έχω παιδιά

Και θέλω να ρωτήσω:

Πως γίνεται, όλοι αυτοί,

Που θέλω να τους φτύσω,

Τσάμπα να θέλουν το κεχρί

Στην πόρτα από πίσω;

(Τον κλίν’ τον άστον, ά κλιν’ τον,

Θα τον θυμάμαι πάντα).

Ο μπερ Λου, σκόνη έριχνε

σύκα…

Λιμπίστηκε ο αχόρταγος

Μια όμορφη παιδούλα

θαρείς πως ήταν ο λαός

Να της τα βγάλει ούλα.

Τον πιάσαν,

Κατά λάθος φυσικά,

Σε φυλακή τον κλείσαν,

Εκεί που έχουνε και ΄μας

Κι ας είμαστε αθώοι.

Καλώς τονε λοιπόν εδώ

Κακάσχημο αγόρι!

Τώρα που…

Μου είπαν κάτι άσχετοι

Ότι καλλά  δε γράφω

Και θα γινούνε φίλοι μου

Όταν  καλά  θα γράφω.

Μα ο έρμος ξέρω, το  καλλά,

Όταν αλήθεια είναι,

Με τρία λου το γράφουνε

Και βάζουνε, καμιά φορά,

Και δύο παραπάνω.

Όταν σας λέω λοιπόν…

Εσείς παιδιά μου θλιβερά,

Άλλοι βεβαίως είστε.

Άλλοι εφάγαν τον πατσά

Άλλοι που κλαίμε φταίνε.

Δικός σας είμαι, μη φοβού

Άλλος βαφτίζομαι κι ‘γω

Ενίοτε πότε – πότε.

Εκείν’ οι άλλοι που ψήφισα,

‘Αλλα μου ‘λέγαν τότε,

Άλλους εψήφισα κι…

Ένα πουλί έχω κι εγώ,

Μπροστά στην τηλεόραση

Το παίζω όλη μέρα.

Μα ‘κείνο εκεί δεν κελαϊδεί

(φταίει και η φοβέρα ).

Τι να ΄κανα, τι να ΄κανα

Ανοίγω το κλουβί του

Κι αυτό το έρμο πέταξε,

Άνοιξε τα φτερά του

Και άρχισε να τραγουδεί

Στης όμορφης γειτόνισσας…

Μικρός εγώ σαν ήμουνα

Και πήγαινα σχολείο

Η μαργαρίτα φώναζε,

Πως έπρεπε να κάθομαι

Στο πρώτο το θρανίο.

Μου μάθαιναν οι…

Όπως καθόμουν σκυθρωπός

Κι έτρωγα γαριδάκια

Σε αφίσα είδα τον πάγκακο

Να τρώει τα παιδάκια.

Τρελάθηκα και μου ‘στριψε

Η βίδα στο κεφάλι.

«Ρε όρνιο», του ‘πα,

«πως τολμάς να λοιδορείς την πείνα;

Ας έτρωγες τουλάχιστον

Λίγα κοντά σουβλάκια»

 …

ΕΙΠ’ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΙΑ

ΣΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΠΛΑΙ ΤΑ ΜΑΝΤΡΙΑ:

«ΕΓΩ, ΤΟ ΛΙΟΝΤΑ ΛΑΧΤΑΡΩ

ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΝΟΙΩΘΩ ΓΙΑ ΑΝΤΡΑ»

Ο ΠΑΝΟΣ ΠΑΡΑΦΥΛΑΓΕ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΙΣΜΑΔΑ

ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ Τ’ ΑΚΟΥΣΕ ΑΥΤΟ

ΤΟΝ ΕΠΙΑΣΕ ΖΑΛΑΔΑ.

«ΑΧΟΥ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΚΑΨΕΡΗ,

ΑΚΟΥ ΤΙ ΛΕΕΙ Η…

ΘΟΟ ΜΕ ΛΕΝΕ

ΚΙ ΟΧ’ ΖΟΡΜΠΑ

ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ,

ΡΑΓΔΑΙΟΣ.

ΣΑ ΤΗ ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΚΑΡΤΕΡΩ

ΕΔΩ, ΓΙΟΜΑΤΟΣ ΔΕΟΣ,

ΝΑ ΔΩ ΦΕΓΓΑΡ’ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ

ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟ,

ΛΙΜΑΡΙΚΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΩ

ΚΑΡΔΟΥΛΑΣ ΤΟ ΕΔΥΛΛΙΟ

ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ.

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΓΩΝΙΤΣΑ,

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ EXEI ΕΔΩ ΠΟΛΟΥΣ

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ.

ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ,ΛΕΕΙ, ΚΑΙΡΟ

ΜΑ 'ΓΩ 'ΜΑΙ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ

ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΟΥΝΑ

ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ.

ΕΧΩ  ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΟ

ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΓΑΠΗ.

ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΑΓΑΠΩ

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗ ΦΥΣΗ,

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΣΚΙΡΤΑΝΕ

ΣΤ' ΑΕΡΑ ΤΟ ΜΕΘΥΣΙ,

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ

ΚΑΙ ΠΙΟΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΥΜΑ.

ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ…

ΜΕ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙ

ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΕ ΝΑ ΤΑ ΠΩ.

ΚΙ ΑΝ ΧΟΡΕΥΕΙ ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ

ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ.

ΕΙΜΑΙ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΡΙΜΑΣ

ΦΙΛΟΥΣ ΘΑ 'ΒΡΩ ΕΔΩ ΘΑΡΡΩ.