Μας έχει στοιχίσει τούτο το ψέμα

συχνάζει τις νύχτες μέσα στο βλέμμα

μου είπες αθώο πως ήταν, μα κείνο

με κάνει να λιώνω, να φεύγω να σβήνω

τα βήματά μας διαρκώς ξεμακραίνουν

φωνές απ΄ το χθες σιγά ανασταίνουν

αλήθειες μισές, αλήθειες που καίνε

δεν φταίμε εμείς, οι άλλοι μας φταίνε

Δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια στο ψέμα

τα κορμιά μας στερεύουν, στεγνώνουν απ΄ αίμα

Αγάπη μου

ξεπλένει το ψέμα στο δάκρυ μου

Αλήθεια μου,…

Την Άνοιξη που λούζονταν το πουρνό

σε μια λιμνούλα μέσα σε ποταμό

την έιδε ένα φεγγάρι κάποιος θεός 

και γέμισε μ΄ αστέρια ο ουρανός

-Φεγγάρι μου ποια είναι η μορφονιά 

που έντυσε με χλόη την παρθενιά

Η πρώτη κόρη είναι της λευτεριάς

κι αχνίζει το ηφαίστειο της καρδιάς