Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,

ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,

ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,

μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,

στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,

γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,

γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,

ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.



Ντίνος Χριστιανόπουλος



(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ξένα Γόνατα»)



Δημιουργίες του ποιητή διαβάστε εδώ…

Συνέχεια