Ἕνα παληὸ ποίημα κι' ἕνα καινούργιο, ἐπὶ τὰ αὐτὰ. Ἀφιερωμένο στὴν Λυράνθη.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

συνταγὴ κρεβατιοῦ τῆς ὥρας.
Ἀφοῦ κοντά μου σὲ ξαναβρίσκω,
με χαρά μου, πίστεψέ με, θνήσκω.
Ὤ, μὴ θαρρεῖς πὼς μόνος τελευτῶ...
Μ' ἕνα θερμό σου χάδι λατρευτὸ,
ἁπαλὰ, θὰ γλιστρήσω στὸν Ἅδη.
Ἡ καρδιὰ πάει μὲ δάκρυα... Τὸ λάδι
χαλνᾶ τὴ γεύση της. Δοκίμασε!...
Τριμμένη λίγη ψυχὴ π' ὡρίμασε
θὰ ρίξω στὸ τέλος, ἀπὸ πάνω,
νὰ μὴν πικρίζει· καὶ νὰ γλυκάνω
τὴν ἀνία ποὺ συνήθως ἀχνίζει
σὰν ἀλλοῦ τὸ πάθος ἀτενίζει
κι' εἶναι, πὲς, βαρὺ γιὰ τὸ στομάχι.
Μὴ γίνει κι' ὁ ἔρωτας ταμάχι!...

Γιὰ λίγο στὴ χύτρα ἀκόμα βράζει
κάθε τὶ π' ὁ νοῦς μου κατεβάζει.
Ἀπόψε θέλω νὰ γλεντίσουμε,
κουταλιὲς παλμῶν νὰ μετρήσουμε
καὶ τὰ φιλιά μας μ' ἕνα ποτήρι...
- ἄσπρο πάτο γιὰ τὴν ἴδια γύρη.
Ἡδονῆς σαλάτα ἐκ Φαντασίας,
- ὤ, καὶ τὸ πορτατὶφ ὀπτασίας
συμβάλλει, δὲς, στὴν ἐπιτυχία
ἑνὸς, ἐπὶ κλίνης, δείπνου γλυκοῦ,
ἐλλείψει ψεύτικου μυρωδικοῦ.
Ἄ, ναὶ, καὶ ψέματα νὰ πεῖς, ἄν θὲς,
πὼς μ' ἀγαπᾶς, ἐγὼ, σὰν ἀληθὲς
θὰ τὸ πάρω· ὅμως πές το πάλι...

- ἄχ! μὲ τῆς φωνῆς σου τὴ σκανδάλη.
Ὤ, μαντὰμ! Le lit est déjà servi.*
Στὴν ὥρα του! Χα! Καὶ πῶς νὰ ὑπερβεῖ
χρόνο τόσο προμελετημένο;
Ξάπλωσε μ' ὅλη τὴν ἄνεσή σου.
Μὲ βιταμίνες, κάθε πληγή σου
στὴν ἀγκαλιά μου θὰ ἐξαφανιστεῖ.
Δὲν σοῦ ζήτησα, μὴ! γονατιστή,
μετανιωμένη! Μὴν παρακαλᾶς,
καλεσμένη μου, "συγγνώμη" νὰ φᾶς!
Ἐσώψυχο μενοὺ μαγείρεψα,
κι' ὅμως ἐκδίκηση δὲν γύρεψα.
Ἐγὼ; Παρντὸν, δὲν μπορῶ νὰ φάω.
Πέθανα· καὶ πιὰ δὲν σ' ἀγαπάω.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
* Τὸ κρεβάτι σερβιρίστηκε/ εἶναι ἕτοιμο.
~~~~
Σημείωση:
Τὴν ἰδέα πῆρα ἀπὸ παληὸ ποίημα παρατημένο, ποὺ βρέθηκε πάλι μπροστά μου:
Μενοὺ.
Νὰ σοῦ σερβίρω τὴν καρδιά μου
ψιλοκομμένη;
Νὰ ρίξω πάνω τὰ δάκρυά μου,
ψυχὴ τριμμένη,
νὰ νοστιμήσει;
Σ' τὴν ἔχω ψήσει
μὲ συνταγὴ φίνας ἐμπνεύσεως
καὶ, δὲς, αἷμα, τὶ ἀρίστης γεύσεως.
Μ' ἀρέσει ἡ φιλοξενία
μὰ πρὶν ἐπέλθει κι' ἡ ἀνία
πάντα κάτι ὁ νοῦς μου κατεβάζει.
Ἄλλωστε γι' αὐτὸ κι' ἡ χύτρα βράζει
στῆς ἡδονῆς
τὴν πυρωστιὰ,
ὁλημερὶς.
Δὲν εἶν' ψευτιὰ.
Ἐσώψυχο μενοὺ, κι' ἔλα, κᾶτσε νὰ τὴν τυλώσεις.
Λογαριασμὸ δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ πληρώσεις.
Ὤ, μὴ νοιάζεσαι... - κι' ἐγὼ δὲν θὰ φάω.
Φαγώθηκα πιὰ καὶ δὲν σ' ἀγαπάω.
~~
30 Ἰανουαρίου 2004, ὥρα 04.12΄, Ἀθήνα.