Σφυρίχτρα δημιουργική...

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Σφυρίχτρα δημιουργική...

 

Σφυρίχτρα μου νεανική

Και κόκκινη κονίστρα

Τα  σπλάχνα μου γαλήνεψε

Να στοχαστούν περίσσια...

 

Τα ζόρικα ετελείωσαν

Στην ήρεμη πλατεία

Όταν το σώμα ηρεμεί

Γίνετ` η Ελλάδα μία...

 

Κι αυτό είναι τόσο δυνατό 

Που τ` άκρα χαλαρώνει

Να δούνε το θεσμό αυτό

Να βγαίνει απ` τη ραστώνη

 

Να φεύγει απ` τ` ανοργάνωτα

Να δίνει τα κλειδιά του

Στον Αυτεξούσιο Λαό

Να ραίνει  τα κλαδιά του...

 

 

Ν` ανοίγει πόρτες γόνιμες

Ιδέες να ζυγώνει

Να ζουν και τα εγγόνια του

Δίχως να τα χρεώνει...

 

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης

 

 

[Παντελής]

καλησπέρα αγαπητέ μου Τάσο,

αν και γράφεις πιο λόγια είναι πανέμορφο το ποίημα σου,

 

το άσχημο είναι που την κίνηση των αγαναχτισμένων πολιτών

πάνε να τη καπελώσουν ακόμα και με το βασιλιά.

Σου λέω τη ταπεινή μου γνώμη γιατί κι ας σπούδασα δεν έμαθα γράμματα.