O πλανόδιος μουσικός

[μεσημβρινή ραστώνη]

Tραγούδια-τραγουδάκια μου
πού να σας τραγουδήσω
σαν κρίνα στα χειλάκια μου
ν' ανθίσετε, ν' ανθίσω . . .

Στο σπίτι μου μαραίνεστε
σας τρώει η κλεισούρα
στα μαγαζιά ξεραίνεστε
στου κόσμου τη φιγούρα . . .

Θα βγω στο δρόμο, στα σκαλιά
για να σάς τραγουδήσω
δίπλα στ' αδέσποτα σκυλιά
σαν σκύλος ν' αλυχτήσω
με μια κιθάρα μοναχά
η νύχτα να τραβά μπροστά
κι εγώ να φεύγω πίσω.

Τραγούδια-τραγουδάκια μου,
κρυώνετε στους δρόμους
γυμνά αγγελουδάκια μου
χωρίς φτερά στους ώμους.

Σκάβει στα πόδια μου μπροστά,
βαθύ γκρεμό το κέρμα.
Παίξε, κιθάρα μου παλιά
ν' αντέξουμε ως το τέρμα.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο τραγουδι!!!

[Κατερίνα]

άιντε τραγούδα μας...και θ' αντέξουμε ως το τέρμα!