Στις φλέβες των αγέννητων, θλιμμένων ποετάστρων
και στ' αντιφέγγισμα τ' αχνό των μακρινών των άστρων,,
ανθίζει ο μαύρος ο λωτός, το στοιχειωμένο τ' άνθος,
που 'χει ριζούλες τρίσβαθες, μες στου καιρού το βάθος.

Στάζουν τα φύλλα του σιωπή, κι οι στήμονές του αίμα.
Δροσούλα ψάχνει και τροφή, στης μοναξιάς το ρέμα.
Κι ολόγυρα απ' το μίσχο του, που πέτρινο είν' αδράχτι,
σταλάζει ο χρόνος κεραυνούς, φωτιά και μαύρη στάχτη.

Πάνε και τον ποτίζουνε, ψυχές γονατισμένες,
με τραγουδάκια-προσευχές, με ρίμες λυπημένες,
με συναξάρια μυστικά, απ' των τρελών τη Βέδα,
για να θεριέψει και να βγει ψηλά στην Ανδρομέδα.

Μα, αυτός αντί να πάει ψηλά,τρυπώνει μες στο χώμα
και γίνεται απολίθωμα στης κρύας γης το σώμα,
μαύρο διαμάντι, αμέθυστος, ν' αστράφτει μες στο χρόνο,
λάβα να καίει κάθε θνητού, τον άσωστο τον πόνο.
..................................................................................
Ο μαύρος, διάφανος λωτός, τ' άσβηστο κι άγιο δάκρυ,
μες στων λειμώνων του ματιού τη σκοτεινή την άκρη,
της μάνας η υπομονή, ο στεναγμός των άστρων,
το αίμα των αγέννητων θλιμμένων ποετάστρων :

τ' άγιο μας δάκρυ, ο διάφανος κι αμάραντος λωτός.

Προβολές: 284

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 23 Μάιος 2011 στις 23:40

Πραγματικά, εξαιρετικό!

Θυμίζει καλειδοσκόπιο - λέξεων, εικόνων, εννοιών, ομοιοκαταληξιών...!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 24 Μάιος 2011 στις 0:48
δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι Βάλια, μα είσαι στα ψηλότερα σκαλιά της ποίησης.
Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 24 Μάιος 2011 στις 0:49

Πάνε και τον ποτίζουνε, ψυχές γονατισμένες,
με τραγουδάκια-προσευχές, με ρίμες λυπημένες,
με συναξάρια μυστικά, απ' των τρελών τη Βέδα,
για να θεριέψει και να βγει ψηλά στην Ανδρομέδα.

 

ανεκτίμητης αξίας δημιουργία Βάλια μου...

 

 

τι να πρωτοθαυμάσει κανείς...

αριστούργημα από την πρώτη ως την τελευταία του λέξη!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 17:16

'

Από τα ποιήματα που δεν ξεχνιούνται ποτέ ...

Τι να πεί κανείς ...

 

... ... ...

 

.

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 16 Ιούλιος 2012 στις 0:48

αμάραντος και άτρωτος

Βάλια ο μαύρος σου λωτός

 

κορυφή!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 16 Ιούλιος 2012 στις 2:45

μαύρο διαμάντι, αμέθυστος, ν' αστράφτει μες στο χρόνο, 
λάβα να καίει κάθε θνητού, τον άσωστο τον πόνο. 

 

Αυτό είναι!!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 16 Ιούλιος 2012 στις 11:55

Ένα βαθύ, μαγευτικό, λυρικό ταξίδι άρτια δοσμένο και δομημένο... κατακλύζει με αισθήματα τον αναγνώστη!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Ιούλιος 2012 στις 17:09

Καταπληκτικο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 17 Ιούλιος 2012 στις 7:56

.

Πολύ ωραίο !!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βάλια Τσακίρη στις 31 Μάρτιος 2013 στις 18:54

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services