Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

H ψηλότερη κορφή

Είσαι μια θάλλασσα απέραντη πλατιά
που ύφαλα δεν έχει ούτε ξέρες,
-την απλωσιά της δεν χωράει η ματιά-
και δεν τρομάζει τρικυμίες και αγέρες.

Είσαι κοιλάδα με μια βλάστηση πυκνή,
ένα ποτάμι που κελαριστό κυλάει,
του κόσμου η ψηλότερη κορφή,
ο κήπος που αρώματα σκορπάει.

Είσαι κρεβάτι, το ψωμί και το νερό,
είσ' η κλωστή που ράβει τη φτερούγα,
είσαι το δέντρο π' ακουμπώ το σκιερό,
το χέρι που με βγάζει απ' τη λακκούβα.

Είσαι ο δρόμος π' οδηγεί στη σιγουριά,
μια πόρτα ανοιχτή να με προσμένει,
παλάτια και σακκούλια με φλουριά,
ό τι υπάρχει είσ' εσύ στην οικουμένη.
------

Φορώ επάνω μου πολύτιμη στολή
τη ζήση σου παράσημα γεμάτη,
θα είσαι πάντα η δική μ' ανατολή,
στη δίψα μου νερό μες το κανάτι.

Προβολές: 69

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 29 Σεπτέμβριος 2010 στις 13:34: '

Ειρήνη Δεουδέ = Θεά της ποίησης !!!!!!!

.

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 29 Σεπτέμβριος 2010 στις 15:05: πανέμορφες εικόνες ντυμένες με συναίσθημα!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 29 Σεπτέμβριος 2010 στις 15:23: Στιχολπλάστη κόψε κάτι
μη γελούν πίσ' απ' την πλάτη χαχα

Πολύ ευχαριστώ εσένα και όλους τους φίλους

χαχαχα

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 29 Σεπτέμβριος 2010 στις 19:06: τι να σχολιασω τωρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! αυτο ειναι ποιηση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 29 Σεπτέμβριος 2010 στις 22:26: άμα σου τα κάνουν δε σου αρέσει Ειρηνούλα,
για να μαθαίνεις να μη τα κάνεις και συ σε μένα,
φυσικά καμία σύγκριση δε γίνετε, μη γελάσεις????????

όπως το ποίημα να είναι κι η ζωή σου ή αν μπορείς να την κάνεις.