Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Για σένα.......

Θα σβήσω απόψε τα αστέρια
κι εκεί που η νύχτα θαν΄ θλιμμένη,
με το γλυκό χαμόγελο σου
θα φέξη όλη η οικουμένη.

Θα ζωγραφίσω τη μορφή σου
σε άσπρο σύννεφο μεγάλο,
για κάδρο απ' τη βροχή θα κλέψω
το ουράνιο τόξο για να βάλω.

Και θα διατάξω τον αγέρα
μόλις τελειώσω να φυσήξει,
το σύννεφο με τη μορφή σου
σ’ όλο τον κόσμο να το δείξει.

Θα κατεβάσω το φεγγάρι
μπρος στο δικό σου το μπαλκόνι,
τη κάμαρη σου για να φέγγει
ποτέ σου να μη νιώθεις μόνη.

Θα σταματήσω τα μποφόρια
για να σε πάω μια βαρκάδα,
και με τον έρωτα κουπί μας
θα σε γυρίσω την Ελλάδα!!!!

Προβολές: 76

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Λέλια στις 25 Φεβρουάριος 2009 στις 23:30: Ο έρωτας κάνει την ποίηση...
Η ψυχή ποιεί τον έρωτα...
Κι εσύ ποιητής της της ψυχής και του έρωτα...
πάλι εδώ να μας ταξιδεύεις στα πιο όμορφα συναρπαστικά
ταξιδια... καπετάνιε

....τι τυχερή!!!

Σχόλιο από τον/την Μαίρη στις 25 Φεβρουάριος 2009 στις 23:58: Θα κατεβάσω το φεγγάρι
μπρος στο δικό σου το μπαλκόνι,
τη κάμαρη σου για να φέγγει
ποτέ σου να μη νιώθεις μόνη.

Γλυκύτατατο και πολύ ωραίο!!!
Καλησπέρα σου Γιάννη!

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 26 Φεβρουάριος 2009 στις 20:14

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 28 Φεβρουάριος 2009 στις 0:12: Θα ζωγραφίσω την μορφή σου
σε άσπρο σύννεφο μεγάλο.

Όλόκληρο το ποίημα, ρομαντισμός και ευαισθησία..
Υπέροχο!

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 28 Φεβρουάριος 2009 στις 22:15: Θα κατεβάσω το φεγγάρι
μπρος στο δικό σου το μπαλκόνι,
τη κάμαρη σου για να φέγγει
ποτέ σου να μη νιώθεις μόνη.

ΕΡΩΤΙΑΡΙΚΟ ΚΑΛΟ...ΓΕΙΑΣΟΥ ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ..