Γεώργιος Βιζυηνός

[για πάντα μαζί]

 

Γεώργιος Βιζυηνός
λουλούδι στο τρελάδικο
θρακιώτικος εσπερινός
του σύγνεφου απτάλικο

δάκρυ βουβό, μεσίστιο
μες στο Δρομοκαϊτειο.
.........................................
.........................................
Μαρμαρωμένος αγναντεύει το κενό
κι απ' τις κουρτίνες, καταρράχτες τρέχουν αίματα.
Στο πέλαγο που -μόνος- πλέει τ' αλαργινό,
κύματα αδιάβατα της μοίρας τ' αναθέματα.

Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι αυτός στην κοίτη τους κοντά, στέκει ξυλάρμενος.
Τι κι αν στη δίνη τους με πείσμα τον καλούν,
στον κόσμο, πια, της Ποίησης, νιώθει πεντάξενος.

Ω! το αμάρτημα εκείνο της μητρός,
σαράντα εφτά χρονάκια στην ψυχή του ρίζωσε.
Τον κόσμο εγύρισε μα απόμεινε τρελός
κι απ' όλους ξένος, τη φτωχή ζωή του ερήμωσε...
.................................
Θά 'ρθουν σε λίγο οι ευγενέστατοι γιατροί
κι οι νοσοκόμες με τα πρόσχαρα τα γέλια τους,
μα της παράνοιάς του οι δαίμονες, ορθοί,
θα τον χτυπούν σαν το σκυλί με τα φραγγέλια τους...
..................................
Η νύχτα πέφτει...Ανοίγει διάπλατα η σκεπή...
Μπαίνει ο Φιλύρας κι ο Μητσάκης σαν τον άνεμο,
κι ο Λαπαθιώτης με τον Βώκο και σκυφτοί,
στέκουν σαν άγγελοι στο δώμα του τ' απάνεμο...

Χαλάει, απόξω, ο καιρός των λογικών
κι ετούτοι λένε κάτι ξόρκια με κατάνυξη.
Σ' αυτή τη γιάφκα των τρελών των ποιητών,
έχει γαλήνη, ομορφιά, δροσούλα κι άνοιξη...
..................................
Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι απ' τη Βιζύη μυστικοί φυσούν αέρηδες.
Οι τοίχοι, μέσα κι έξω, σφόδρα αιμορραγούν...
Στο πάτωμα, σφαδάζουν κάτι ρίμες έρημες...

[Ειρήνη]

[Κατερίνα]

όταν ένας Ποιητής γράφει για έναν άλλο έγω γίνομαι λιώμα ...

τα σέβη μου ξανά και ξανά!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Όποιος ζει στη γαλήνη, στην ομορφιά, στη δροσούλα , στην άνοιξη , και δέχεται τους μυστικούς αέρηδες των δημιουργών ,αδιαφορεί για τις ετικέτες που βάζουν του κόσμου οι "λογικοί" και στέκεται εντυπωσιασμένος ... Από το πέρασμά σου μένει ακίνητος να αισθανθεί τη σύνθεση και τη βαθιά σου δημιουργία , με τις  ρίμες ,τις μουσικές ,ανάλαφρα αιωρούμενες ,ν`απλώνονται στη συντροφιά μας...
Πολύ ωραία ποίηση!!!

[Στιχοπλάστης]

'

Πολύ ωραία τα λέει ο φίλος Τάσος εδώ από πάνω.

Έχει τον τρόπο του να εκφράζει και τις δικές μου σκέψεις, αυτές που θα ήθελα να πω και δεν μπορώ τόσο όμορφα όσο αυτός.

Θέλω να πω τι αισθάνομαι όταν διαβάζω το ποίημα, την εσωτερική αλλαγή.

Ο ξαφνικός συνωστισμός συναισθημάτων δεν αφήνει περιθώριο για πεζές λέξεις.

Μόνο στίχοι και ρίμες έρχονται και φεύγουν ...

'

"Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι αυτός στην κοίτη τους κοντά, στέκει ξυλάρμενος.
Τι κι αν στη δίνη τους με πείσμα τον καλούν,
στον κόσμο, πια, της Ποίησης, νιώθει πεντάξενος. "

'

[Στιχοπλάστης]

'

Ποιηματάρα !

'

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Αριστουργημα!!!

καλημερα

[Κατερίνα]

ανατριχίλα προκαλείς!!!

 

υποκλίνομαι ξανά

[Ειρήνη]

Και σήμερα και πάντα ανεπανάληπτος!!!

[Παντελής]

δυστυχώς από ότι ξέρω ο τρελός καταντά αυτοεξόριστος στον κόσμο.

 

για την ομορφιά του ποιήματος δε γίνετε λόγος.

[Katia]

Ποιητικα και ποιοτικα... ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!