Η ορχήστρα του βουνού

[Ειρήνη]

Με του φεγγαριού τη χάση
στήνεται τρελό γιορτάσι
στου βουνού την κορυφή
που 'χει μια σπηλιά κρυφή.

Παίρνω πάλι τ' ανηφόρι
που τ' ανέβαιν' από σπόρι,
τ' αγριμάκια στη σειρά,
χαιρετάνε την κυρά.

Σέρνουν κάτω απ' τα πρίνα
τα βιολιά και τα κλαρίνα,
στις μουσούδες τα κρατούν
και πετούν, δεν περπατούν.

Του Θεούλη τα ελέη
άφθονα κι o οίνος ρέει,
άιντε κι αμάν-αμάν,
σαν τον γάμο στην Κανά.

Ύστερ' απ' το φαγοπότι
στο χορό η Μάρω πρώτη,
το κορμί σιγά-σιγά
όλο νάζι το λυγά.

Μου 'χουν μάθει τα αγρίμια
του χορού τους τα τσαλίμια,
στην κρυφή μας τη σπηλιά
μου μιλούν μ' ίδια μιλιά.
.......
Δημιούργημα του νου,
η ορχήστρα του βουνού,
τα αγρίμια κι η κυρά,
για της νύχτας τα σκληρά.

[το σπίτι στο ποτάμι]

Δεν έχω λόγια για το βουνίσιο σου !!!!!!!!!
Υπέροχο και υπέροχο στον κύβο !!!!!!!!!!!!!!!