Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Χαμαιτυπείο ...

Σε ρυπαρό χαμαιτυπείο ξενυχτήσαμε
πίνοντας ώρες το βοτάνι του θανάτου
και το πρωί τους δαίμονές μας εξορκίσαμε
ζητώντας την συγχώρεση του Αθανάτου.

Σε παρανοϊκές φαντασιώσεις έρμαιοι
κι από σκύλες χαοτικές τριγυρισμένοι,
αναίτια την ύπαρξή μας εξοντώσαμε
σε κολασμένες ηδονές προσκολημένοι.

Με τα φαντάσματα του νου ξιφομαχήσαμε
καταρακόνοντας τελείως την ψυχή μας,
στων ενοχών την θάλασσα άγκυρα ρίξαμε
ποντίζοντας κάθε αρχή και διδαχή μας.

Τα μέλη μας με το νυστέρι τεμαχίσαμε
ξεσκίζοντας τις σάρκες μας με βουλημία,
ακόρεστα όλο τον θάνατο ρουφήξαμε
ποδοπατώντας της καρδιάς την ηρεμία.

Χωρίς πνοή και δίχως όραμα ... μετέωροι
βαδίσαμε τα τελευταία σκαλοπάτια,
αόμματοι ... ψιλαφιστά ιχνηλατήσαμε
ψάχνοντας Φως ... σε νεκρωμένα μονοπάτια.

* * *

Παρέλυσα στο φίλημα της ταραντούλας ... μα είμαι ακόμα εδώ ...

Εν Maceio - Brazil
Saturday 27th March 2011

Προβολές: 231

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 8 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 18 Σεπτέμβριος 2011 στις 14:07: Γιάννη μου με τα ξεχωριστά σου ποίηματα.!!!!

Πανέμορφο, στίχο, στίχο..!!

Τι θελεις να πεις με το φίλημα της ταραντούλας? συνέβει κατι.?

Καλά ταξίδια πάντα.!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Σεπτέμβριος 2011 στις 14:35: Φανταστικο!!!

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 18 Σεπτέμβριος 2011 στις 16:50: Έξοχο ................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 18 Σεπτέμβριος 2011 στις 16:54: *

Aγαπητή μου Νεφέλη ... το φίλημα της ταραντούλας όπως πολύ σωστά παρατήρησες ... ποσδιορίζει "κάτι" ... μα θα απαιτούσε πολύ καιρό και χώρο γιά να στο περιγράψω μιάς και δεν έχω το χάρισμα της περιεκτικής έκφρασης ...

Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δεν έχει βιώσει κάτι ανάλογο ...