Χαίρε, ω χαίρε λευτεριά !

[λεύτερος]

Χαίρε, ω χαίρε λευτεριά !

Είπε -και ελευθερώθη-
"-Χαίρε, ω χαίρε λευτεριά ! "
κι άχραντος εξαϋλώθη,
στης Μουργκάνας τα βουνά.

Ζουζουνάκι πια στα κέδρα,
αηδονάκι στον γκρεμό,
τραγουδάκια λέει αλέγρα,
μερακλώνει το Θεό.

"-Χαίρε, ω χαίρε ελευθερία,
χαίρε, ω χαίρε λευτεριά" !
Υπερούσια μελωδία,
βρίσκει πάνω στα βουνά :

στο βυζαντινό τροπάρι
του μονάχου ποταμού,
στη βροχούλα του Φλεβάρη,
στη βροντή του κεραυνού !

Μόνος και συντροφεμένος,
βασιλιάς και μοναχός,
ευτυχής ξενιτεμένος,
μες Στης Πίνδου Τ' Άγιο Φως .

Μαντεμένιο κομπολόι,
τραγουδώντας κουρταλεί
κι αντηχάει το μοιρολόι,
ως την Αδριατική :

"-Άγια μου βουνίσια πέτρα,
θυγατέρα του καιρού,
δώσε μας σταθμά και μέτρα,
δώσ' τ' αστού μια στάλα νου !"
.............................................
Ο γιάπης χτίζει ευλαβικά,
καριέρες στα τσιμέντα
και τ' αηδονάκια χαίρονται,
στον πεύκο και στη μέντα . . .

 

 Ά.Π

 

 

 

[Κατερίνα]

"-Άγια μου βουνίσια πέτρα,
θυγατέρα του καιρού,
δώσε μας σταθμά και μέτρα,
δώσ' τ' αστού μια στάλα νου !"

δεν έχω να προσθέσω τίποτα ... Θεός!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Ο γιάπης χτίζει ευλαβικά,
καριέρες στα τσιμέντα
και τ' αηδονάκια χαίρονται,
στον πεύκο και στη μέντα . . .

Το τέλος ένα ποίημα από μόνο του.