ΑΝΑΛΟΓΙΣΟΥ

[zissakos pavlos]

Βάλε μια παύλα άσε τα άλλα

κορμιά βυθισμένα στη θλίψη

Παραληρούν σα να΄χουνε ξοφλήσει

Πάρε μια στάλα δροσιά απ΄την ψιχάλα

κεριά οι ψυχές και έχει θελήσει

αόριστα κάποιος να τα σβήσει

Ρίξε μια πέτρα κάτσε και μέτρα

γλυκιά ζωή την έχεις πείσει

με πονηριά να σε βαφτίσει

Βρες μου μονάχος ποιό είναι το λάθος

κλαριά οι ζωές μας και μας πάνε

οι άνεμοι όπου μας φυσάνε

Ψάξε και τα άλλα τα τόσο μεγάλα

σωστά προσπάθησε να κρίνεις

Μ΄ευθύνες τους άλλους  μη βαρύνεις

Κι αν ο καθένας μας συλλογιστεί

και μόνος σ΄όλα απαντηθεί

Ίσως να μην του χρειαστεί πιά να σκεφτεί

πως τη ζωή ν΄απαρνηθεί...