Η ΝΥΧΤΑ

[NO]

Το Χάος ο πατέρας σου και μάνα σου η Γαία

κι εσύ μητέρα του φωτός, αλλά και του αιθέρα

όλα στα πόδια σου μπροστά δεν έγιναν τυχαία

τον Έρεβο νυμφεύθηκες να φτιάξεις την ημέρα

 

Εσύ ξυπνάς τον έρωτα, γεννάς πόθους και πάθη

έχεις κρυμμένα μυστικά που μέρα δεν γνωρίζει

επιβραβεύεις σιωπηλά τα των ανθρώπων λάθη

αυτά που ήλιος το πρωί, σαν έρθει αφορίζει

 

Πόσα πολλά στην ζήση μου δεν έχω ζήσει βράδια

μες στην αγκάλη σου ζεστά κι ας είχε έξω κρύο

και πόσες πάλι ώρες σου δεν έψαχνα για χάδια

σαν μοναχός μου γύριζα, ανήμερο θηρίο

 

Μα πάντα με συντρόφευες κι όταν δεν στο ζητούσα

κι όταν γλυκά ταξίδευα κι όταν γυρνούσα λιώμα     

μ’ αν σ’ έβρισα αχάριστα τις ώρες που πονούσα

σα μάνα με ανέθρεψες και σ’ αγαπώ ακόμα..

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Κράζων για λίγο ανακωχή,να διαβάσω με την ησυχία μου το υπέροχο ποίημα σου και μετά ξανακάνουμε πόλεμο.

[NO]

Χρήστο δεκτή η μικρή ανακωχή, αλλά να ξέρεις είμαι ετοιμοπόλεμος. Έχω έτοιμη μια νέα βόμβα. Σε ευχαριστώ για το "υπέροχο", πονηρέ ασπονδόφιλε μου.