Πενήντα Μοιραία Τετράστιχα - Μέρος 1ο

[Κωνσταντίνος Αρβανίτης]

1. Χαμένα…

Όσα, το δόλιο μου μυαλό, με της ελπίδας πένα,

μες στο καδέρνο της καρδιάς, γράφει, θα παν’ χαμένα…

Η μοίρα, σαν παιδόπουλο άταχτο, θα τα σβήσει,

κι αχνόγελο σκερτσόζικο, στα χείλη της θ' ανθίσει…

  

2. Τάταρης…

Ο ήσκιος, που ‘χει χούι του να λαγωνέβει μέρα,

κι ως το μουντό το σούρουπο, να σπέρνει τη φοβέρα,

με κακοσήμαδα φτερά και μύτη σαν καλέμι,

της μοίρας είν’ ο τάταρης, που η οχτιά τον τρέμει.

  

3. Θέμα Οπτικής…

Το χορταράκι βλέποντας τα δέντρα να ψηλώνουν,

έλεγε, πως οι ουρανοί, το μέλλον μας κλειδώνουν,

και σόφισμα, δεν το μπορεί, ή δύναμη, ν’ αλλάξει,

την μοίρα που 'χουνε για μας, απ' την αρχή χαράξει.

  

4. Φιδότρυπες…

Την όφιεντρα της μοίρας, που δόντια ζητά να μπήξει,

σ’ όλα αυτά που λες ζωή, και σ’ έχ' επικηρύξει,

αποξαρχής, μη μέσα σου, άδικα τη γυρεύεις,

γύρω σου είν' φιδότρυπες, που δεν τις προμαντεύεις.

  

5. Χαμόγελο…

Και τι της μοίρας τα σκυλιά, που δείχνουν σου τα δόντια,

και που τον ήλιο κρύβει η πεζούρα της μ' ακόντια;

Δείξ’ της κι εσύ τα δόντια σου, μ’ ένα χαμόγελό σου,

και βγες μπροστά της έχοντας, κιάρο το κούτελό σου...

  

6. Οδυσσέας…

Τι δόλωμα στ' αγκίστρι της, η μοίρα είχε βάλει,

και, χρόνια, στων οχτώ καιρών, πλανήθηκε τη ζάλη,

αλλάζοντας μικροχαρές, και θαλπωρή σπιτίσια,

με θάλασσας υπομονή κι αρμύρα πελαγίσια;

  

7. Σφέτζος…

Της μυγδαλιάς τα λούλουδα, τα σκόρπισε τ’ αγέρι,

σαν χώθηκε στους κλώνους της, θανατερό μαχαίρι,

κι ο σφέτζος παραπέρνεται, για τ’ άνθη της να κλάψει

ή για τη μοίρα τη σκληρή, που ‘χει κι αυτόν προγράψει;

 

8. Αρματωσιά…

Καυχήματα για δόξες σου και ξυπασιές για διάξεις,

γιατί θαρρείς ότι αρκούν, τ’ ολέθρου, να προτάξεις;

Αρματωσιά δεν είν' καμιά, της μοίρας σου, ενάντια,

κι οι ταπεινοί κι οι χάνηδες, ίδια θα ‘χουν κατάντια…

  

9. Σφηδόνι…

Τη μοίρα του παλεύοντας, ο άνθρωπος θεριεύει,

κι από τα βρόχια τ’ άραχλα, να λυτρωθεί γυρεύει,

όπως σφηδόνι, που μ’ οσκρό, μάχεται ως το βράδι,

όταν πιαστεί, κάποιαν αυγή, σε σφάλαγγα υφάδι.

  

10. Απόφαση…

Μας πρόταξε η μοίρα μας. σε ριζικό στενάδι,

μα, για το αν θα νιώσουμε, κρυερό, του χάρου, χάδι,

δεν κάν' απόφαση αυτή, δικοί μας είν' οι ψήφοι,

δικό μας το να πέσουμε, μες σε βαρβάρων στίφη.

[Παντελής]

τόση καλοσύνη,

γύρω μου κι εντός,

από του παντός,

την μεγαλοσύνη.

[Stauroula Chronopoulou]

**************************************************************

ΚΑΛΩς ΣΤΙΧΟ~ ΟΡΊΣΑΤΕ 

ΚΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ

ΣΤΗ ΜΙΚΗ ΜΑς ΓΩΝΙΑ ! ! !

Η ΕΥΦΥΗς ΣΑς ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΜΑς ΠΙΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟ ΚΟΡΝΑΡΟ ! ! !

ΑΝΥΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ! ! !

ΣΑς ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ! ! !

ΛΑΜΠΕΡΕς ΕΣΠΕΡΕς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

*********************************************

[Κωνσταντίνος Αρβανίτης]

Αγαπητοί Παντελή και Σταυρούλα, ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, και για την ευαρέσκεια.

[Παντελής]

ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, καλώς ορίσατε

και πάντα να μεγαλουργείτε στην ποίηση.