Χιονιζει..

Τα λευκα της λογια,

εστρωσαν την απουσια της.

Βαμβακι απαλο το αντιο της

που απλωνεται...



Χιονιζει...

Τα βιαστικα της βηματα,

ακομα ηχουν στους

πετρινους δρομους,

της μοναξιας μου...



Χιονιζει...

Εζησα οτι μου ελαχε,

και τωρα φευγω με το λυκοφως,

εκεινο που αναβλυζε

σαν γελαγε...





Χιονιζει...

Ξημερωνει ενας Γεναρης,

αδικος χωρις αλκυωνιδες.

χωρις μια σκεψη… Συνέχεια

Τι θα ηταν η ανοιξη..,

αν δεν ειχε κρυψει μες το φορεμα της

εκει το πορφυρο,

λιγο απ΄το κρυο,

..λιγο απ΄το σωμα του χειμωνα,

που κρυφα λατρευει

που διαδεχεται, υπομενοντας,

με θλιψη που ακουμπα.



Τα ανθη της π΄ανθιζει..

μια βολτα στη μερια του, αναθυμια..

εκει στη φεξη της

αγγιγμα στερνο,

..λιγο απ΄την αγαπη της να βαλσαμωσει

στου κυκλου το τελειωμα

να΄ρθει να την παγωσει

πως!! το χει μυστικο..



Πως… Συνέχεια

Απ΄το περβαζι αντικριστα,

μυρτιες που ανασαινουν,

χτυπουν τα φυλλα σαν κρουστα

ως να ΄ρθουν ,και σωπαινουν.



Δεν φτανει εδω το βουητο,

δεν φτανει εδω το παθος,

το μαρμαρο του το βουβο

κρυο στεκει ,σαν ταφος.



Μοναχα που κραταει , παλια

μια γλαστρα απο γαζια,

που το βαραινει αιωνια

σαν να΄ναι αμαρτια.



Και εχει παρεα στον καιρο

μια σκαλιστη μετοπη,

συχνα , που κανουν ρημαδιο

του δρομου ,οι… Συνέχεια

Μικρο κι ασημαντο
κρινακι...
που ορθωσες αναστημα
στον κακκτο,
απ΄το μυαλο σου βγαλ΄το
πως θα΄χεις μερτικο ,
απ΄το νερο.


Θα παρει εκεινος
μονο....
οσο νερο του εχει λειψει,
κι οξυγονο,
στον ηλιο θα τεντωσει τις βελονες,
κι εσυ ..θα μαραθεις,
με τον καιρο.

Κρατα καρδια μου μια σκια

να κατσεις σαν γερασεις,

κατω απ΄το δεντρο της ζωης

βιβλιο να διαβασεις.



Βιβλιο με αινιγματα

για των ψυχων τα τοσα,

και να σε ταξιδευουνε

στον Ολυμπο, στην Οσσα



Κρατα καρδια μου μια σκια

στης λησμονιας τον ηλιο,

απο εκει να αγροικας

της θυμησιας ,τον Νειλο.



Καραβια, σαν που πλεουνε

στη ραχη του οι νεοι,

οι ποιητες, οι σκεπτικοι,

του κοσμου οι γεναιοι.



Κι οταν θα… Συνέχεια

Στου ποτε, τη χωρα

μεσα στα βουνα

ενας δρακος τωρα

τραγουδαει βραχνα



Λεει μια ιστορια

διπλα στη φωτια

για την τιμωρια

και την ερημια



Καθεται θλιμενος

μονος και ερημος

και μιλαει χαμενος

μεσα του ο καημος.

#



Τελιωσε η ιστορια (ρεφ)

του παραμυθιου

κι η βασιλοπουλα

εφυγε για αλλου



Τον ξεχασαν ολοι

γεροι και παιδια

και το βασιλοπουλο

του περασε θηλια

#



Δρακος… Συνέχεια

Οτι μ΄αφησε ο χρονος

στις παλαμες των χεριων,

υφαντα σχισμενα μοιαζουν

ερημα, αραχνιασμενα.

Χορταριασαν οι μετώπες

στα σημαδια των καιρων

και κουρνιασανε στα ματια

τα θαμπα, ρυτιδιασμενα.



Οτι μου΄δωσε ο κοσμος

στους αιωνες να βαστω

προσευχη κομμενη μοιαζει

που τελειωνει στο '' δι΄ευχων.

Και κλειδωθηκεν ο δυοσμος

σε μικρο οπλοβαστο,

σαν κρυμμενη αμαρτια

στο πηγαδι των ευχων.



Μα κι αν χαθηκεν η… Συνέχεια

Στα βαθη της αγρυπνιας,

σκαρωνα δυο τρεις στιχους..,

κι ηταν αργα για ερωτες, ..

τους παιρναν οι αγερηδες,

...μιας ανθισμενης γυμνιας

ζωγραφισα τους τοιχους,

και περναγαν οι σκεψεις

αργα, σαν καμηλιερηδες.



Αργα ,κυλουσε η πενα μου

επανω στα χορταρια,

και κρινοι ασημενιοι

ρουφαγαν το μελανι της,

...κι εκεινη η μικρη η εννοια μου

που στεκε στα κλωναρια,

εκλεβε απ ΄τον ηλιο

κι ανθιζε ,σαν γερανι της.



Να… Συνέχεια

Ποσο πολυ τις λατρεψα

τις ομορφες στιγμες μου,

πανω μου σαν αλαριευαν

και γινονταν δικες μου.



Χαμενης νιoτης χρωματα

γλυκιες ξεθωριασμενες,

που κειτονταν στ΄αρωματα

μικρες κι αγαπημενες.



Απ΄τα περβαζια της ζωης

τις κοιταγα, κερενιες

Καθως, πηγης ταιριαζανε

σταλαγματιες μελενιες



Τ΄ ανθονερο που σταζουνε

μαζευα σε κανατια,

για να ξεπλενει παντα ο νους

της γης τα μονοπατια.



Χαμενες σ΄αλλα… Συνέχεια

Φοβασαι,

το σκοταδι,

αυτο που σε τυλιγει,

το βαρυ,

τ΄ασηκωτο.



Μικρε

ανθρωπακο

ασημαντε μπροστα,

στο μαυρο

το απεραντο.



Παλιωνουν

οι λησμονιες,

δαιμονες λυσσασμενοι

στ΄απολυτο

το σκοτος.



Σ΄ενα εκμαγειο

ουρανου,

αναλαμπη μοναχη,

το ψευτικο,

το σθενος.



Κι η νυχτα

ξεκιναει,

σαν που χει χιλια χρονια,

ακομα

να διανυσει.



Η… Συνέχεια

Δυο θυμησιες μοναχα ,

και τις αποθεσα, στου πλατανιου την ακρη

βαθυσκιωτες να στεκουνε

σαν θα΄ρθω να τις βρω...



Δυο, μονες, δυο μονακριβες

και τις αποθεσα, στου ρεματιου την ακρη

σαν δακρυα να φαινονται

στο γαργαρο νερο.



Να βλεπουν το ξημερωμα

τ΄ανθισμα χρυσανθέμων,

και λαγνα να λυκνιζονται

στ΄αγγιγμα των ανεμων.





Δυο ειχα, και τις χαρισα

στης πλασης ,τα ατελειωτα ταξιδια

και ΄μεινα μονος κι… Συνέχεια

Στης πρωτης νιοτης μου ,το ανθος

σαν σε εικονων ,προκυμαια,

ψηλα κυμματιζε μοναχη

των ψευδαισθησεων η σημαια.



Θαρρεις πως εσπερνε ο χρονος

αναθυμιας ,μικρα βλασταρια,

αγερωχα να μεγαλωσουν

της μοιρας μου να γινουν σταρια.



Μα οπως εκλειναν τα περα

για να ξορκισουν τους χειμωνες,

τα τοσα ,που ΄ταξε η Τερρα

τωρα τρυπανε σαν βελονες.



Ποιος αραγε θα τα θυμαται

καθως… Συνέχεια

Κατω απ΄το σελας

το θαμπο, της αρκτικης,

οι παγωμενες οι κορφες

στεκουν αιωνια...



...λεξεις παγωνουν

και δεν εχεις, τι να πεις,

ξανα της σκεψης,

να ακουσεις , τα ευφόνια.



Κι οι λιγοστοι που ζουν

σε τουτο το λευκο,

σαν π΄αποδρασαν απ΄τον κοσμο

σαν διωγμενοι...



...κρυβουν τα αισθηματα

μεσα στον παγετο,

δεν ονειρευονται

και ζουνε , παγωμενοι.



Ετσι… Συνέχεια