Σαν ταξιδιώτης ήμουνα στην έρημο χαμένος,

του ήλιου έψαχνα σκιά και ήμουν διψασμένος.



Σαν όνομα χωρίς γιορτή δίχως ευχές και δώρα,

σαν χώμα ήμουνα ξερό χωρίς βροχή και μπόρα.



Σαν γράμμα δίχως διεύθυνση και δίχως παραλήπτη,

ο ταχυδρόμος έψαχνε σε πιο θα πάω σπίτι.



Κι ήρθες εσύ σαν όαση, καθημερνά γιορτάζω,

σα γράμμα από τη μάνα μου που όλο το διαβάζω.



Σαν τη βροχή που ξεδιψά τη γη τη διψασμένη,

το μονοπάτι που έψαχνα να ‘σαι… Συνέχεια

Από τα μέλη του site

Ειρήνη , sofia , Γιάννης Πρεβενιός , spartinos

Κυριακή 16 Νοεμβρίου μεσάνυχτα και κάτι....



Με αφορμή ένα βίντεο που νιόπαντροι χορεύουν,

ο Αξιώτης κι οι Αξιώτισες θαρρώ χορό γυρεύουν......



Ειρήνη

Γιάννη, δε γίνεται να αντισταθώ.....Θα τον σύρω!

Γιάννης

Σύρε Ειρήνη το χορό κι εγώ θα τραγουδάω,

κοτσάκια από τη Νάξο μας που τόσο αγαπάω.

Ειρήνη

Αφού λοιπόν… Συνέχεια

Το δυο χιλιάδες δώδεκα λένε στου Χαρδαβέλα,

θε να συμβούν περίεργα που θα μας έρθει τρέλα.



Οι πόλοι θα αντιστραφούν λένε με αγωνία,

και η όμορφη Ελλάδα μας θα γίνει Λαπωνία.



Οι πάγοι όλοι θα λιώσουνε και η θάλασσα θ’ ανέβει,

κι ο Αθηναίος στο Σύνταγμα σαρδέλες θα ψαρεύει.



Η Κηφισίας θα χαθεί, θα γίνει παραλία,

και θα γλυτώσουν κι οι οδηγοί απ’ την ταλαιπωρία.



Αρκούδες θα ‘χει πολικές τότε το Κολωνάκι,

φώκιες θα ρίχνουνε… Συνέχεια

Σε θέλω όλο πιο πολύ κάθε λεπτό και ώρα,
όπως το χώμα το ξερό τη σιγανή τη μπόρα.

Η αγάπη σου στα μάτια μου σημάδι έχει κάνει,
όπως το χνώτο το ζεστό στο παγωμένο τζαμί.

Έχω ανάγκη να θωρώ τα μάτια τα μεγάλα,
όπως ζητάει το μωρό της μάνας του το γάλα.

Κι όπου κοιτάξει η ματιά μόνο εσένα βλέπει,
τα θέλω κυριάρχησαν και χάθηκαν τα πρέπει.

Σε θέλω όλο πιο πολύ δε ξέρω τι θα γίνω,
μου είσαι απαραίτητη σαν το νερό που πίνω.

Κάνε κλικ να το ακούσεις



Σφαλιστά τα παραθύρια της καρδιά σου

σφαλιστοί και οι φεγγίτες της ψυχής.

Της αγάπης μου η αχτίδα μια κρυφή έχει ελπίδα

μήπως βρει μια χαραμάδα για να μπει.



Σαν ζητιάνος κουρελής και οδοιπόρος

στην αυλή της λογική σου τριγυρνώ.

Που τετράγωνη θυμίζει, στη καρδιά μου μην ελπίζει

πουθενά ότι μπορεί να βρει το φως.



Στον… Συνέχεια

Κάνε κλικ για να το ακούσεις



Είσαι για μένανε το κάτι άλλο

απ’ όλα τ’ άλλα το πιο μεγάλο,

όλα σου τα ‘δωσα και σου τα δίνω

φτάνει τα χείλι σου τα δυο να πίνω.



(Είσαι η ανάσα μου είσαι το αίμα μου,

κάθε εικόνα μέσα στο βλέμμα μου,

κάθε μου σκέψη για σένα είναι,

γι’ αυτό κοντά μου για πάντα μείνε.) δις



Είσαι για μένα χαρά και λύπη

πόνος… Συνέχεια

Ψάχνω για να βρω λόγια να σου πω

λέξεις να σου γράψω πόσο σ’ αγαπώ.

Ψάχνω για να βρω νότες και ρυθμό

να σου τραγουδήσω της καρδιάς μου το καημό.



Είσαι η λαχτάρα, η επιθυμία,

του μυαλού εικόνα κάθε μου στιγμή.

Είσαι η αντάρα και η καταιγίδα

κι η καρδιά νομίζω πως θα εκραγεί.



Κλαίω και πονώ κάθε δειλινό,

τη μορφή σου βλέπω σύννεφο στον ουρανό.

Πέφτει δυνατή μέσα στη ψυχή,

στάλα στάλα νιώθω της αγάπης την βροχή.



Είσαι η… Συνέχεια

Είπε ήλιος στο βοριά “Εγώ θα την ορίζω,

θα της μαυρίζω το κορμί και ας την τσουρουφλίζω.”



Κι ο βοριάς απάντησε “Εγώ θα την ορίζω,

θε να φυσάω δυνατά και θα την εδροσίζω.”



Η νύχτα το καυχήθηκε “Εμένα δεν γλυτώνει,

της λέω την καληνύχτα μου με το γλυκό τριζόνι.”



Kαι τότε δεν εβάσταξε και γέλασε η μέρα,

“Του κόκορα το λάλημα της λέει καλημέρα.”



Είπε η πόλη στο χωριό “Σε μένα ζει και μένει,

και από σε που ‘σαι μακριά τι άραγε… Συνέχεια

Live eκτέλεση σε συναυλία

Τραγούδι: Γιάννης Μηνάς & Μανώλης Μαρούλης

πιάνο: Γιάννης Πρεβενιός

Κάνε κλικ να το ακούσεις



Όσο κι αν προσπάθησα εσένα να ξεχάσω,

όσο κι αν προσπάθησα να σε ξεπεράσω,

όσο κι αν προσπάθησα την φλόγα σου να σβήσω,

τα δικά σου τα δεσμά δε μπόρεσα να λύσω.



Έψαχνα την άνοιξη μα βρήκα το χειμώνα,

ήθελα λιακάδα μα έπιασε… Συνέχεια

Live eκτέλεση σε συναυλία

Τραγούδι: Γιάννης Μηνάς & Μανώλης Μαρούλης

Κιθάρες: Γιάννης Μηνάς & Γιάννης Πρεβενιός

Κάνε κλικ να το ακούσεις



Ήταν όλα ψεύτικα τα φιλιά τα χάδια σου,

μοναχός μου βρέθηκα τούτο το πρωί.

Σαν κερί που σώθηκε σβήσανε τα όνειρα,

και ο πόνος φώλιασε μέσα στη ψυχή.



(Ήλιε μου και άνεμε που είσαστε παντού,

ξέρετε που… Συνέχεια

Ο Λόγος το καυχήθηκε και τόπε εις την Πένα,

“για να της πει το σ’ αγαπώ το λέει με εμένα.”



Κι η Πένα αποκρίθηκε “Λόγε γιατί καυχιέσαι,

αέρας είσαι χάνεσαι και γρήγορα ξεχνιέσαι.”



“Με μένα γράφει σ’ αγαπώ και κείνη το διαβάζει,

και μια και δυο και τρεις φορές και βαριαναστενάζει.”



“Στιχάκια γράφει στο χαρτί και της αγάπης λόγια,

να τάχει για παρηγοριά όποτε είναι χώρια.”



Κι ο Λόγος εκνευρίστηκε την ψυχραιμία χάνει,

“με μένα απ’… Συνέχεια