ήρθες εσύ..

από μακριά ο νους σε φέρνει…

ποτέ μου δεν κατάλαβα ποια πίστη θα μπορέσει να σε κλείσει

παντοτινά μέσα μου,να μη μου φύγεις…

κοίταξα χαμηλά μήπως γλιστρήσεις όπως τόσοι,

μόνο νερό μού έβρεχε τα πόδια,αυτό το γλυκό νερό των ξεχασμένων ονείρων.

κοίταξα τότε πιο ψηλά,μήπως και τάχα σαν πουλί θελήσεις να το σκάσεις,

ανοίγοντας κυματιστά τα μάτια σου στα σύννεφα του κόσμου.

χρυσό σκοτάδι γεύτηκα κι έφυγε η ανησυχία μου.

ακόμη κι αν χαθώ… Συνέχεια