Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το οδοιπορικό της ζωής μου (υπενθυμίζω 266 σελίδες σε ποιητική αφήγηση).

Το Usiminas είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία επεξεργασίας σιδηρομεταλλεύματος στη Βραζιλία και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τις φήμες, 13000 άνθρωποι δούλευαν για την κατασκευή της,

....Τα βράδια στην παράγκα μου μαζεύονται οι φίλοι,

Έλληνες που μας έρριξε σ' αυτή τη γη η τύχη

παρέα μ'…

Δικούς μου δρόμους  στη ζωή εγώ χαράζω

στους ανηφόρους σταματώ κι αναστενάζω

και ξαναρχίζω την πορεία μου και πάλι

κι ο χρόνος πίσω στο κυνήγι μ’ έχει βάλει

αλλά στο τέρμα κάθε δρόμος όταν φτάσει

δεν είναι ψέμα  πως το τέλος δεν θ’ αλλάξει

το πεπρωμένο είναι πάντοτε το ίδιο

το φως κλεμμένο, το σκοτάδι δίχως ήλιο…

Στο πρόσωπό του ένα σημάδι δεν έχει σβήσει

και μια εικόνα μέσα στη σκέψη τού ’χει αφήσει

εκείνος τότε δεκαοχτάρης στον Αμαζόνα

και από τότε έχει περάσει μισός αιώνας

εκείνη νέα, κορμί φιδίσιο, πολύ ωραία

πήγε κοντά του και στο κρεβάτι κάναν παρέα

δεν είχαν όρους ούτε αγάπες και υποσχέσεις

λεύτερες ήταν…

Στην ίδια τάξη στο σχολειό

ήσουν εσύ, ήμουν κι εγώ

και μόνο μέσα στο μυαλό

ήξερα πως σε αγαπώ

ένα θρανίο πιο μπροστά

και γύρω τ' άλλα τα παιδιά

και μία σκέψη μοναχά,

αχ να σε είχα…