Βάρυνε.Πάλιωσε.Τσαλακώθηκε.

Το ένδυμα του Χρόνου.

Κι έφτασε η ώρα.

Της αλλαγής.Της ανανέωσης.

Η ώρα που πρέπει κατανόηση

να δείξω για την αποχώρηση,

και χαρά για την υποδοχή.

Του γερασμένου και του νέου.

Συνηθισμένοι αμφότεροι,

να νικούν,να παίρνουν,

να απογοητεύουν,να αυξάνουν.

Ηλικίες,ανάγκες,προσδοκίες.

Σημείο αναφοράς προθεσμιών

είθισται με ευχές να προσπαθούμε

να τους κατευθύνουμε.Ευχές λοιπόν.

Με δύναμη να βγαίνουν… Συνέχεια

Θα μεταμορφωθώ σε Χριστουγέννων ξωτικό.

Τις κόκκινες ευχές σου να πραγματοποιήσω.

Εκείνες που ποτέ δεν ξεστόμησες.

Που ακόμα,από ντροπή,να ομολογήσεις.

Θα στείλω μακριά τις αναστολές,

της λησμονιάς το γεφύρι να περάσουν.

Τον σάκο με τα δώρα μου θα ανοίξω.

Και μία,μία θα σου χαρίσω τις παρορμήσεις μου.

Στον σκούφο με τα γούνινα τελειώματα,

νωχελικά θα σηκώσω κι από μέσα θα βγουν

οι άυπνες,φυλακισμένες,λάγνες ανάγκες μας.

Και χαρμόσυνα οι… Συνέχεια

Σκέψη φυγής.Σε γνωστά,αγνωστα εδάφη.
Επιστροφής ανάγκη.Λαχτάρα απ/αλλαγής.
Έξοδος.Με σκαμπανεβάσματα που ανακατεύουν.
Την ψυχή.Που αντιδρά γυρνώντας.Στα γνώριμα.
Στα νέα.Στα προσωρινά.Στα διαφορετικά ίδια.
Που υπενθυμίζουν προκλητικά.
Και χλευάζουν τις αμφισβητήσιμες κινήσεις σιγουριάς.
Αμηχανία.Αμφιβολία.Εξοικείωση.
Με του αποχαιρετισμού την γωνία.
Γρήγορο βλέμμα.Μετουσιώνεται.
Σε βλέμμα υγρό.Ξανά.Ώρα μετάβασης.
Ώρα σιωπής.΄Ωρα (Ρ)ρώμης.