Βασίλισσα νύχτα.Σε θέση βολής περιμένει.
Την κίνηση.Την μάχη.Την κατάκτηση.
Πιόνια την τριγυρίζουν.
Τρομαγμένοι υπήκοοι,τιμές της αποδίδουν.
Δειλοί μαχητές,εις άτακτον φυγή τρέπονται.
Εξουσιάζει με δύναμη,τους ταγμένους
ασπρόμαυρους ήρωες,που θυσιάζονται
για χάρη της,στην χαμένη τους παρτίδα.
Λαβωμένοι εξακολουθούν να την υπηρετούν.
Κι εκείνη πότε μαύρη,πότε κόκκινη,
προκλητικά αλαζονική τους κάνει ΜΑΤ.

Στων προβλέψεων τα πεδία.

Ασάλευτη σιωπή.Περισπούδαστο ύφος.

Βλέμμα περισυλλογής κι απορίας.

Ντάμα μπαστούνι.Φάντης σπαθί.

Προβληματισμένοι κι απροβλημάτιστοι.

Χωρίς ανάσα κινούνται.Χωρίς ορατότητα.

Σε μονοπάτι μαγεμένο.

Σενάρια στρατηγικής φτιάχνουν.

Κι αναθαρρεύουν.

Συνομώτες πλανήτες παραμονεύουν.

Φόβους αντικατροπτίζουν.

Διλήμματα ειρωνεύονται.

Χειροπέδες βάζουν στις επιθυμίες.

Τους πόθους πυρπολούν.

Σε φλόγες κόκκινες… Συνέχεια

Απελπισίας πράξη ο έρωτας.
Με ρούχα διάφανα και βλέμματα γυμνά.
Ξεγλιστρά σαν απιστία,σαν αμαρτία.
Παλεύει με ψυχικές ισορροπίες.
Τρομάζει με τους αλαφιασμένους λογισμούς.
Ξορκίζει ότι ο νους αγγίζει.
Ικετεύει μιας σκιάς το άγγιγμα.
Το ανεξέλεγκτο,το απρόβλεπτο,
το ασχεδίαστο χάδι.
Με τις ανατριχίλες να σμίξει.
Χωρίς περιορισμούς και πλαίσια
να τις αναθρέψει.Μαζί τους να παίξει.
Και πάνω τους να γείρει.

Ανακυκλώνοντας αδυναμίες

να παραιτούμαι αισθάνομαι.

Ελαττωματικές διεξόδους ανακαλύπτω.

Με ντροπές,με φιμωμένες ορμές αντιδικώ.

Καταδικάζω και καταδικάζομαι.

Εκμεταλευόμενη την αλαζονεία τους,

τις στείρες συνήθειες τους, τις κόβω σε κομμάτια.

Ματώνουν και λερώνουν.

Αλλάζουν μορφή.

Χίμαιρες γίνονται.Κι απελπισίες.

Κουρελιασμένα της μνήμης γεννήματα.

Ικανά να στραγκαλίσουν θυμούς κι ανάσες.

Ικανά ν΄αναστηθούν και να συνεχίζουν

στην… Συνέχεια

Η λανθασμένη απόγνωση

στου υγρού δρόμου την άκρη ξεχάστηκε.

Υποχρεωμένη να παραμείνει ζωντανή.

Νοτισμένη,ενοχές στάζει.

Κι υπονοούμενα θέλησης αφήνει.

Και δεν μ΄αφήνει.Απ΄τον διασυρμό

του ονείρου να ξεφύγω.Να φύγω.

Απ΄την οργή,να ξεδιψάσω.

Τον χρόνο να ανασάνω.

Στην φθορά του να υποταχτώ.

Απ' το κελαΐδισμα του να ακούσω,

την λέξη που στενάζει.

Που ξαγρυπνά,και παραμύθια φυλακίζει.

Κι αόριστα συνειδήσεις μεταμορφώνει,

τις… Συνέχεια

Κακόηχες λέξεις με

καλαίσθητα χρώματα ανάκατες

αντρόπιαστα καταθέτουν.

Όπλα γίνονται.

Θαμπής Ανυπαρξίας.

Υγρές κυκλοφορούν κι υποδέχονται

ευτυχείς τα ραγίσματα που προκαλούν.

Σμίξιμο και σπάσιμο.Παλιό και νέο.

Προσωρινό και διαχρονικό.

Γερό.Αντέχει στις φθορές.

Τα σκαμπανεβάσματα.

Φοράει πνοές.Κι ικανοποιημένο συνεχίζει.

Να λερώνει.Να πλέκεται.

Να εισπράτει.Να καταπίνει.

Τον χλευασμό.Την εξοικείωση.

Των κοινών… Συνέχεια