"Αν"

"μήπως"

και "γιατί",

φθείραν περισσότερο τα πλήκτρα.

Αμαρτίες μιάς επίδρασης

απο μεγάλη παραμονή

στο πολικό σέλας

τησ αβεβαιότητας.

Τώρα η φυλή

φυτοζωεί,

πέρα απο το φως

και το σκοτάδι.

Οι νεκροί της

φέρνουν την παχύρρευστη,

απο τους αιώνες,

δίψα τους

-ένα μείγμα προηγούμενων παραλείψεων

και παρόντων αποτυχιών-

και την ακουμπούν,

μόνη…

ΠΙΣΩ

 Κανείς

δε συσχέτισε

τον ήχο της κραυγής,

με κάτι ανάσες

που πάλευαν

να γίνουν μέλη

των αισθήσεων

της μέρας

και της νύχτας.

ΜΠΡΟΣΤΑ

Σε μιά προσωρινή ανακοπή

του λόγου

συμπυκνώθηκε

η…

Εν δυνάμει,

το σύμπαν

μας συμπεριλαμβάνει

στις αναμενόμενες εκρήξεις του.

Κάπου

μέσα του,

υπάρχει σχηματισμένο

το φιλί μας,

που περιμένει

δύο πρώτα βήματα.

Ώρα της δουλειάς,

πέρας του ωραρίου,

τελεία.

Ώρα του φαγητού,

κορεσμός,

τελεία.

Ώρα της ερωτικής πράξης,

οργασμός,

τελεία.

Ώρα θανάτου,

αποσιωπητικά

μέσα στον καταμετρημένο χρόνο.

Πιο μακριά

απο το σώμα σου

που κάποτε φεύγει,

απο την καρδιά σου

που κάνει λάθη

και των δυό προσήμων,

απο τη φωνή σου

που σβήνει,

πιο μακριά

απο τις ερμηνείες και τις αναμονές,

στο προαιώνιο χάος,

βρίσκεται η ψυχή σου,

άσαρκο,

άπιαστο,

άλαλο,

ολοκάθαρο το εσύ.

Μιά πρόθεση

σαπίζει

πάνω στη γλώσσα.

Σε λάθος σημείο

σ' επικίνδυνο σημείο.

Γίνεται σιγά σιγά άκαιρη,

στεγνώνει,

σκληραίνει,

κι αν παρασυρθεί

απο τα γλαφυρά χρώματα

μιάς διαλαλούμενης δειλίας,

θα σκωτώσει αθώες στιγμές.

1.

Η καπαρντίνα

δε φτάνει για νασκεπάσει

αυτή τη ξαπλωμένη φιγούρα,

αλλά σίγουρα,

απο κάτω της κοιμάται

άλλο ένα παιδί,

που ιριδίζουσες υποσχέσεις

το διαβεβαίωναν

πως όλοι οι δρόμοι του ανήκουν.

2.

Γόνιμες διαθέσεις,

περιμένουν

την πρώτη τους βροχή

απο ελπίδα.

3.

Τέλος οι τριγμοί του πατήματος.

Το έδαφος είναι εξαιρετικά γλιστερό,

γεμάτο πεσμένα…

Για την παγγαία

που χωρίστηκε στον παράδεισο,

λίγο πριν τα κομμάτια της

επωμιστούν απο μιά ζωή,

το κλειδί της επανένωσης

δόθηκε στα χείλη.

Οι προεξοχές του ενός ζευγαριού,

να ταιριάζουν απόλυτα

στις εσοχές του άλλου.

Ποιός ξέρει

ποιές θα 'ναι

οι επιπτώσεις

απο τη ραδιενεργό ακτινοβολία

της αύρας σου...

Για την ώρα,

κρατά καλά η ακεραιότητα

που επενδύει

τη ψυχραιμία σου,

αν κι αρκεί

ένας οξύς σπασμός γεγονότος,

για να φτάσει στ' αυτιά

ο τριγμός της ψυχής,

εξαιτίας

ενός λυγμού

που βρισκόταν υπο πίεση.

Αν κι επιλέχτηκε πρώτη

η αιτία,

γυμνή

και τρομερά καθορισμένη,

προορισμένη

για την καλύτερη θέση

στην προθήκη των αμετάκλητων πράξεων,

βρέθηκε πάλι τρόπος πνιγμού της.

Αυτή τη φορά,

απο τη γύρω της

αυθαίρετη δόμηση προφάσεων.