Ζωή μου περασμένη,

χρόνια εαρινά,

για σας είμαι μια ξένη,

ξαδέρφια μακρινά.



Στου χθες το καλντερίμι,

πια παρατηρητής,

κοινό με το αγρίμι,

ψάχνω για κάτι τις.



Στα αποτυπωμένα

-φόντο μενεξεδί-

Κάπως θυμίζει εμένα

το γελαστό παιδί.



'πο τρεχε σαν τη σφαίρα,

Λαγκάδι-Παναγιά

κι απ' το χωριό το…

Με παίρνει το παράπονό σου

κάθε νωρίς και κάθε αργά

τώρα που στο δωμάτιό σου

ήχος κανείς δεν σαλαγά.



Όλα στη θέση τους κι εντάξει,

δεν έχω να τακτοποιώ.

Τόσα πως έχουνε αλλάξει

τώρα συνειδητοποιώ.



Δεν είχα μάτια μου χαμπάρι

ο χρόνος πως μας κυνηγά.

Εκείνος τρέχει κατοστάρι

κι εγώ…

Όταν έρχονται τα ζόρια
κι αγριεύουν τα θεριά
με του νου μου τα βαπόρια
φεύγω από τη στεριά.

Όταν ο καιρός φουσκώνει
αρμενίζω στ΄ανοιχτά,
στρίβω όπου το τιμόνι
ο βοριάς δεν αλυχτά.

Το σακκίδιο επ' ώμου
με την ονειροτροφή
να με φτάσει στου εβδόμου
ουρανού την οροφή.


Ντο ρε μι ηχούν οι νότες
στης ψυχής μου το βιολί,
όσο με τις πρίμα ρότες
ψάχνω την Ανατολή.