*φρεσκαρισμενο μα παλιο

 ....

Ενα μικρο χαρτοκουτο

στεκεται μπροστα μου

ισως να το ριξε αθελα της η ζωη

μπροστα στα ποδια μου , μια ανασα ,

μια μπουκια

η παραμυθα με την ασπρη αγκαλια

καταπιε…

Εκει μεσα στο σαβανο
θ' αρχισες πια να λιωνεις , ξαπλα στη πλακα
και τα σκουληκια πια αργα και βασανιστηκα για κεινα
εχουνε χρονο μεχρι εγω να 'ρθω να σε ανοιξω
για να βρεθουμε σε γιορτη
με λαδι να σ' αλειψω και κοκκινο κρασι
απ' του Ληστά , που σαν λικερ το επινες απ' τα δικα σου αμπελια
Ουτε του χρονου μανα...

The Gravedigger's Song 

 Μπροστα στους Αφανεις εστεκε ο Κανενας

- αφηνοντας μονη την Βασιλισσα στο νυφικο κρεβατι

να σκεφτεται του νεκροθαφτη το τραγουδι και τις φακες... -…

Η Θεληση

ειχε αργησει...

σταθηκε παραμερα



Ο Σεβασμος

με το κεφαλι ελαφρα σκυφτο

αμιλητος,πειθαρχημενος…

Η καταμετρηση αρχισε

Νεκρος ο Χρονος σταζει σκαλια στην μαυρη καπα του

μα προλαβε κι αφαιμαξε το σκοτος

ανεσπερο το φως

φεγγει στους ταφους μας

Οι νυχτεριδες αφησαν καμπαναρια

και απαιτουν να οδηγουνται απο ανθρωπους

μπροστα αυτοι

σαν εκκρεμει ...

ο απεθαντος Χρονος



Τ' ασαρκο πνευμα του

προσπαθει να ξαναμετρησει με αντιθεσεις

μα το σκοτος ενδημει μεσα μου

Η Μνημη εσπασε τ' αριθμηταρι του και σεργιανιζει

την απουσια…

Κει που δυσκολευομαστε , οι αλλοι διαπρεπουν

ισως γιατι δεν θελουμε καμμια ρυθμιση τους

μοναχα οι αληθειες μας η μονη μας η εννοια

για να μπορεις να κοινωνεις με τον συνανθρωπο σου

κοιτας στα ματια τον Θεο κι αυτος σε λουζει Φως του

μεσα στην φυση μαθαμε πως μας φιλα η Αγαπη

που δινουμε απλοχερα χιλιαδες τοσα…

Το αλμα περιεκλειε ολη την σοφια

για ν' αγγιξει καποιος ενα ακεφο ουρανο και να ηγηθει

κινουμενος μπροστα

κινουμενος κοντυτερα

συντονιζομενος με καθε κρυφη αγαπη στο διαβα του

Μια λινατσα για ρουχο ολοσωμο

με το περισσευμα κουκουλα στο κεφαλι

εκει στα χωματα του καθενος

δυο ματια ορθανοιχτα , ξεχωρα σε κοιτουν

και περιμενουν διπλα στην σαβουρα

να εμφανισεις το φαι με το…

Σαν χαραζει τον παγο της σελιδας κι ομορφα ντυνει τις λεξεις

- χορευοντας με την ηθικη καλλιγραφια -

μες την ασχημια τους μερικες κι αλλοτε σχεδιαζει συνολακια

αισθησιακα , για να κολλα το ματι πανω τους...

μου εσπασε καποτε η λεξοσταθμιση της

και ντυνει πια την Φτωχεια και τα Συσσιτια μ΄εξωτικες γραμμες

παραξενα στεκουν στο χαρτι και οι υπαιτιοι δεν βγαζουν λεξη

στα ορνιθοσκαλισματα της

Χρονια μαζι , μα οσο πιο ελευθερη νιωθει τοσο πιο…

Αναλαφρη η Απλοτητα



κερδισε. Φτου ξελευτερια!



Η Δεκτικοτητα την αγκαλιαζει



μια και ξαναπαιζει χωρις να τα φυλά



Η Νοσταλγια αρχισε το μετρημα των ηθικων κανονων



Φτου και βγαινω!



κι αυτην η ευθραυστη σιωπη καρδιοχτυπα



στολιδι της Αυταρκειας , να την!...φτου!



κρυμμενη πισω απο το δεντρο που φυλαμε



ακινητη "καιγεται" , σαν αγαλμα που χαμογελα



Η Απειρια δεν προλαβε , παρ' ολο που διαπερασε τρεχοντας…

Δεν προσποιουμαι οτι δεν συνέβει

θυμαμαι ποσο οξυς ηταν ο πονος

τα ξυδια με τα αναπαντητα ερωτηματα

την σιωπη που θρυματιζοταν σερνοντας αλυσιδες

που σκουριαζαν μεχρι να γινουν σκονη

ξερω , η προθεσμια δεν τηρηθηκε

στα καλα και στ' ασχημα εγραφε η επικετα

κι ενα μαντρι στην πολη "Δικαιωμα στην ευτυχια"

δυο αγνωστοι

μια Ομορφη κοκκινομαλλα μ'ενα Κοκκινο & γαυρο

Διαμονη στο ονειρο ηταν η ταινια που βλεπαμε

μεχρι που αρχισαν οι…

Ζεσταινουμε τον ιστιοχωρο ιδανικα

και σοταρουμε τα μελη...αποκλεισμενα και μη

στην συνεχεια αφηνουμε στιχους απαλα , σιγα - σιγα...

μεχρι να σκεπασουν τα μελη , αλλα προσοχη να μην τους πνιξουν

καπακωνουμε ομοιομορφα , μην μας ξεφυγει το φως η το σκοτος

περιμενουμε μεχρι το σημειο βρασμου

και χαμηλωνουμε την φωτια μεσα μας ...

εδω μπορουμε να κανουμε βελονακι , να πλεξουμε

να εκδοσουμε την νεα μας ποιητικη συλλογη

οτι κι αν κανουμε σε μια ωρα να…

Σαν ψυχαναγκαζεσαι να ζεις

της πολιτικης την ναρκομανια

θα ' ταν καλυτερα να πιαστεις

και να στερεωθεις απο την προσδοκια…

Μια δημιουργος ταραχη

ανισορροπια των εντος και εκτος μας

μια δημιουργει ενα τελος γι΄ αρχη

κι αλλοτε μεταγραφει στον λογισμο μας

τα ονειρα ενος ερημητη

αναχωρητη

που ασκητευει στις κορφες των δεσμων μας

Διπλωσε με τα δαχτυλα του

την…

βολης πατροτητας

Κοιτας την πολη γυρω σου

και βλεπεις...

μονο εκεινη

οι ηχοι που σ' ακολουθουν

σιωπη που ξεγελαει

Το δακρυ που δεν ερχεται

αγωνια την θλιψη

μια γευση διχως ονομα

γρηγορα προσπερναει

................................................

Δεν περιμενεις λυτρωση

μοναχα ενα νάζι...

κοιταζοντας την θαλασσα

γυρνας αλλου τα ματια

Το ενα κυμα

μαχαιρια

το αλλο κυμα

χαδι

μια λεξη που βυθιστηκε

στης αβυσσου τα πλάτια…