Ήταν μια κρύα,θλιβερή νύχτα,μαζεμένοι όλοι γύρω απο το τζάκι είχαμε σταματήσει να μιλάμε και κοιτούσαμε τις σπίθες απο τα καμμένα ξύλα να εκτοξεύονται καθώς ο άνεμος τρύπωνε ψηλά απο την καμινάδα.

Όλα ήταν όπως πάντα,τα κεριά που τρεμόπαιζαν,τα βιβλία αφημένα εδώ κι εκεί,ποτήρια κρυστάλλινα που λαμπύριζαν στο ημίφως,τα κλαδιά έξω απ το παράθυρο με τα εφιαλτικά σχήματα κι εμείς οι ίδιοι στεκόμασταν όπως κάθε φορά στη μέση του δωματίου πάνω στις περίτεχνες πολυθρόνες με τις σκέψεις να… Συνέχεια