Οι σπίθες απ΄ το τσιγάρο του Καπετάνιου χόρευαν αγκαλιά με τον άνεμο σαν μικρές μεθυσμένες πυγολαμπίδες,μόνοι κάτω απ΄ τις Πλειάδες,στη μέση μιας απέραντης θάλασσας ατενίζαμε με δέος το Άπειρο...

Ο Καπετάνιος μας ήταν ένας πολύ σοφός άνθρωπος,είχε ταξιδέψει σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη,γνώριζε όλους τους αστερισμούς,τα γένη των νεφών,προέβλεπε σωστά τον καιρό και μέσα στην καμπίνα του στιβαζόταν κάθε λογής παράξενα αντικείμενα,παμπάλαιοι χάρτες,πυξίδες με καλλίγραμμες…

Τρίτη συμφωνία σε σολ μείζονα,της Εκπλήξεως.

Εγώ που αγγίζω...

Εσύ να αγγίζεσαι...

Η βλακεία...

Το να περπατάς δίχως αριθμούς,να πλαγιάζεις δίχως Πέμπτη,να παρατηρείς τον ουρανό και αντί για άστρα να βλέπεις σπίρτα,σπίρτα αναμμένα φυσικά...



(Για μια ακόμη φορά γίνομαι χρονοταξιδιώτης,το ξέρω,δεν είμαι απο εδώ...)

Μια γάτα παρατηρεί την μελαγχολία της Ανθής,μώβ άνθρωποι σε γαλάζιο φόντο,τα σακατεμένα άκρα,C'est la vie mon amie...

Το στιγμιότυπο ενός…