*

Θα  λένε  κάποτε  γιά  μένα  οι  ναυτικοί

όσοι  με  γνώρισαν  και  κάναμε  παρέα ...

πως  ήμουν  πάντα  επιπόλαιο  παιδί

επιρρεπής  πολύ ... σε  πράγματα  μοιραία ... 

 

Μιά  διχασμένη  ύπαρξη  που  σεργιανά…

Συνέχεια

*

Με  συννεφα  πολυχρωμα , αρχισε  να  σκεπαζει ,

τον  ουρανο  η  μερα  αυτη  και  οψη  να  αλλαζει ...

 

Μια   τροπικη   ψιλη  βροχη  , ραντιζε  το  βαπορι ,

και  γω  τ` αλμπουρο  κοιταζα , που  στολιζε  την  πλωρη ...

 

Πουλια  λαλουν  αλλοκοτα , φωνες  παραδεισένιες  ,

μεσα  σε  δασος   που  μιλα ,  με  λεξεις  ξεχασμένες…

Συνέχεια

*

 

Σε  βράχο  άνυδρο, σε  φύκια  ριζωμένος

φάρος  που  ορφάνεψε  πριν  τέρμηνα  επτά,

δειλά  προσεύχονταν  με  ρήματα  σεπτά

από  βροντές  κι  αστροπελέκια  σμιλεμένος .

 

Κορμί  που  έσκαψε  το  πελαγήσιο  μένος

βουβός  αγνάντευε  τ αγέρωχα  σκαριά,

που  `φευγαν  κι  έρχονταν  από  την  Μπαρμπαριά  

αρχαίων  άστρων  την  φεγγοβολιά  λουσμένος.

 

Ρωδιούς …

Συνέχεια

*

 

Αγιάζι  σουβλερό  τρυπάει  το  κόκκαλο ,

μια  ηλιαχτίδα  διώχνει  το  σκοτάδι ,

βαθειά  σιωπή  παντού , τριγύρω  πέλαγος ,

γυαλίζει  ο  Βόσπορος  μαύρο  πετράδι .

 

Αυτό  που  βλέπω  του  Ελ  Γκρέκο  ζωγραφιά

η  θάλασσα  τον  πλάστη  της  δοξάζει ,  

τα  πριγκιπόνησα  τριγύρω  σαν  παιδιά ,  

η  μέρα  έρχεται , ξύπνησε  το  μπουγάζι .

 

Βυζαντινές  μορφές   που  αναστήθηκαν…

Συνέχεια

*

 

Στη  μέση  του  Ειρηνικού  σ` ένα  γκρίζο  καράβι ,

ο  γέρο  ναύτης  σκεπτικός  τον  μουσαμά  του  ράβει .

Εικόνες  του  παλιού  καιρού  που  ζουν  στη  φαντασία ,

όταν  παιδί  ταξίδευα   στη   νότια  Ασία .

 

Οι  κουραδόροι  γέμιζαν   παλέτες  και  κασόνια  ..

ήταν  αλλοιότικα  πολύ  της  νοιότης  μου  τα  χρόνια .

Τα  πλοία  έμεναν  πολλές  μέρες   σ` όλα  τα  πόρτα

και  ο  μαρκόνης  έπερνε  κι  …

Συνέχεια

*

Σε  τρόμου  μεροκάματο  στις  βρώμικες  μαρίνες,

μερόνυχτα  συνήθισε  με  τη  φωτιά  να  παίζει ,     

τόνους  επεξεργάζεται  σκουριά  και  λαμαρίνες

τα  χέρια  ρόζους  γέμισαν  και  βαπορίσιο  γρέζι.

 

Την  ύπαρξή  του  χάλκεψε  στης  λαύρας  το  αμόνι

πύρινη  σβήνοντας  oρμή  σε  μόχθου  κολυμπήθρα ,

φωνή  από  δεξαμενή  ουρλιάζει  και  στοιχειώνει

τα  μέλη  του  ανέταξαν  στου  πόνου  την …

Συνέχεια

*

Των εμμονών μου το μαρμάρινo τοιχίο

το σμιλεμένου με του χρόνου το κοπίδι,

γκρέμισα κάνοντας τα νύχια μου λεπίδι

πήρα στα χέρια μου της μοίρας το ηνίο ...

 

Λούστηκα τις μενεξεδύ φωτοσκιάσεις

των δειλινών της μεταξένιας εσπερίας,

εν μέσω έκστασης και πλήρους ευφορίας

αυξήθηκαν των λογισμών οι διαστάσεις ...

 

Σε δυσθεώρητα αβυσσαλέα βάθη

στην αλαβάστρινη των Νηρηΐδων κρύπτη,

στου ειμαρμένου την…

Συνέχεια

Πως να δαμάσεις του κυκλώνα την οργή

της θάλασσας τα κύματα να δέσεις ,

πως να διαβάσεις τα σημεία των καιρών

να παραμείνεις άνθρωπος σαν πέσεις ...



Πως οι πληγές απο το χθες να γιατρευθούν

άφεση στους εχθρούς σου να δωρίσεις ,

πως να γνωρίσεις το ποιός είσαι τελικά

όλα τα λάθη σου να εξαγνήσεις ...



Πως να διαβείς τα μονοπάτια της σιωπής

αν την πυξίδα της καρδιάς σου δεν ρωτήσεις ,

πως να πετάξεις στις φωλιές των αετών

αν τους… Συνέχεια

*

 

Της  έκστασης  εχόρτασα  το  γδάρσιμο

που  έτμησε  τη  σάρκα  μου  με  βουλημία ,

τα  κοφτερά  της  νύχια  ... τα  ατσάλινα

που  χαρτογράφησαν  κάθε  επιθυμία.

 

Κάθε  παλιά  μου  αναστολή  και  ενοχή 

χτύπησα  κατά  συρροή ... χαιρέκακα ,

με  το  μικρό  στιλέτο  μου  το  ναυτικό   

έκανα  χαρακίρι ... στο  τέλος  έμαθα .

 

Ξερίζωσα  εκτός  από  το  είναι  μου

τις  ενοχές  μου ... με  τα  ίδια …

Συνέχεια

*

 

Ξερνούσε  το  κορμί  το  δηλητήριο

τις  φλέβες  κυβερνούσε  το  αφιόνι,

κάτι  τα  μέσα  κατακλύζει  και  αλώνει

και  το  μυαλό  έγινε  κρατητήριο.

 

Αλαφιασμένη  η  ψυχή  απ` το  φευγιό

σπαράζει  σιωπηλά  καθημαγμένη,

ολόκληρη  ζωή  κομματιασμένη

κάποια …

Συνέχεια

*

Στα  σκαλοπάτια  της  μεγάλης  κατηφόρας

του  ξεπεσμού  και  της  υπέρτατης  ξεφτίλας ,

πάντου  διάχυτη  μπόχα  ανατριχίλας

λάσπη  ανάμεικτη  με  κουρνιαχτό  της  μπόρας ...

 

Ήχοι  που  γίνονται  μέρος  μιάς  τελετής      

κορμιά  που  πρόστυχα  τα  μέλη  τους  πουλάνε ,

παλιές  πληγές ... με  τον  νοτιά  πάντα  πονάνε

τύμβοι   νεκρών  αγγέλων,  λαθραίας  αρετής ...

 

Όντα  διάσπαρτα, αδρά …

Συνέχεια