Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -- Μάιος 2013 Αρχείο (30)

Το ποίημα ...

*

Το ποίημα είναι φωτιά που την καρδιά θερμαίνει

η σπίθα που στην παγωνιά φύλαξε την ελπίδα,

το χέρι που αγγίζοντας τα πάντα ομορφαίνει

ανάλαφρα θωπεύοντας του είναι την κοιτίδα.

Είναι το Φως που λούζομαι, μύρο που ανασαίνω

το ιερό παυσίλυπο, της θλίψης το βοτάνι,

στις ρύμες εξαγνίζομαι, γεννιέμαι και πεθαίνω

ρομφαία του Αρχάγγελου, του Χάροντα δικράνι.

Αμαρτωλός που προσευχή στα άστρα καταθέτει

και καταιγίδες πόντισαν στο χάος της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 15 Μάιος 2013 στις 9:30 — 4 σχόλια

Παρανά …

*

Είχα γνωρίσει στις ακτές του Παρανά

κόρη που έλουζε της χάσης το φεγγάρι,

στο χέρι φόραγε λευκό μαργαριτάρι

ζούσε σε όνειρα ... που μοιάζαν ζωντανά.

Σε κάποιο δάσος τροπικό, εξωτικό

την ύπαρξή μας απορρόφησε η φύση,

κι ότι ο νους ο φοβισμένος είχε κτίσει

δειλά ξορκίσαμε με κάποιο φυλακτό.

Στων αρωμάτων και των ήχων την μιλιά

στέκεται τώρα η ματιά ερωτευμένη,

η σκέψη ξέφυγε ... κι έγινε κολασμένη

τα πάντα τύλιξε του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 14 Μάιος 2013 στις 10:00 — 11 σχόλια

Ιχνηλάτης …

*

Πετροβολάς τα κύματα, τα σύννεφα τοξεύεις

κορμί που σμίλεψε το Φως κι ο πελαγίσιος οίστρος,

κόρη το αρχιπέλαγους, στον χρόνο ταξιδεύεις

φίλοι σου τ’άστρα της αυγής ... ο Γραίγος κι ο Μαΐστρος.

Του ειμαρμένου πρόσταγμα ... ιέρεια του πάθους

έλξη ακατανίκητη ... αφόρητη σαγήνη,

η πρόφαση κι η αφορμή κάποιου μοιραίου λάθους

ωθείς το αναπόφευκτο ανάμνηση να γίνει.

Γέννημα της αγνής Ροής και του γαλάζιου πόντου

πορφυρογέννητη μορφή,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Μάιος 2013 στις 8:50 — 4 σχόλια

Μάνα ...

Όταν η μάνα ήταν θλιμμένη η έδειχνε πως πονούσε,κατηγορούσα πάντοτε εμένα, γι` αυτό και ενδόμυχα ένοιωθα ότι το δίχως άλλο, κάτι ασυγχώρητο έπρεπε να είχα κάνει. Δεν δεχόταν να μοιρασθεί μαζί μας τον βαθύ ψυχικό της πόνο κιεγώ έφηβος ακόμη μα και αρσενικός όσο να πεις, δεν μπορούσα να διεισδύσω στα άδυτα της καθημαγμένης ψυχής της.

Ήταν εκείνη που μας δίδαξε να ονειρευόμαστε, εμείς όμως δεν καταφέραμε να μάθουμε ποτέ τα δικά της ανεκπλήρωτα όνειρα, γιατί η μάνα κρατούσε αυστηρά έξω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 12 Μάιος 2013 στις 8:40 — 9 σχόλια

Οσμή θαλασσινή …

*

Μαζί σου πάρε με καράβι στο ταξίδι

στης γης τα πέρατα και τους ωκεανούς,

στου νου το βάραθρο μες της ψυχής την κοίτη

μια ηλιαχτίδα στου πελάου τους αφρούς.

Αχός του κύματος ... φευγάτος άσπρος γλάρος

ακολουθεί της πλάνας ρότας την γραμμή,

μέσα μου στοίχειωσε κάποιος αρχαίος φάρος

κοχύλι έγινα μια άπιαστη στιγμή.

Μύρο ... θυμίαμα αγνό η ευωδιά σου

πλανεύτρα θάλασσα ... γλυκιά κρυφή πληγή,

έκανα πάλι προσευχή στο όνομά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 11 Μάιος 2013 στις 15:09 — 6 σχόλια

Διαδρομές ...

Ξερνούσε το κορμί το δηλητήριο

τις φλέβες κυβερνούσε το αφιόνι,

κάτι τα μέσα κατακλύζει και αλώνει

και το μυαλό έγινε κρατητήριο.

Αλαφιασμένη η ψυχή απ` το φευγιό

σπαράζει σιωπηλά καθημαγμένη,

ολόκληρη ζωή κομματιασμένη

κάποια κατάρα δυναμώνει το στοιχειό.

Υφαίνει ο νους διαδρομές χαοτικές

περιπλανόμενος χωρίς ταυτότητα,

υπόδουλος στη φαύλη ματαιότητα

αναζητώντας ατραπούς πνευματικές.

Πικρή ουσία στο κενό που…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 11 Μάιος 2013 στις 8:44 — 16 σχόλια

Αναχρονιστικό δοκίμιο ...

*

Σε μια γωνιά θέλω της Ύδρας να βρεθώ

σε κακοτράχαλο ξερακιανό λιθάρι,

την Αφροδίτη ν` ανταμώσω στο Βλυχό

κρυφά να σμίξουμε στης χάσης το φεγγάρι.

Να ανασάνω την αλμύρα της ζωής

ένας ημίθεος στο πάνθεο να γίνω,

ο κληρονόμος ιερής περγαμηνής

σοφίας ρήματα απλόχερα να δίνω.

Με μια βουτιά να ξαναγγίξω του βυθού

τα άσπρα βότσαλα και τα σεπτά κογχύλια,

ιεροφάντης κάποιου άχραντου ναού

γι` αυτόν ταξίδεψα εννιά χιλιάδες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάιος 2013 στις 14:38 — 6 σχόλια

Ο επικήδειος μιας πόρνης …

*

Την αρετή σου ψάχνεις μα προδίδεσαι

στης πρέζας την χαρμάνα βουτηγμένη ,

με δουλοπρέπεια να σέρνεσαι χαμένη

στους φαύλους εραστές σαν παραδίνεσαι .

Μιά κιβωτός που διάλεξε να μπει το φως

από τις γρίλλιες σκονισμένου παραθύρου ,

έτσι γεννήθηκες ... στην μήτρα του απείρου

του αληθινού και του ωραίου ουραγός .

Σε φθόνησε ο ευνούχος που σε βάφτισε

σταλαγματιές από λουλά μεταλαβαίνεις ,

κάνοντας έργα , διχως να ...… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάιος 2013 στις 14:30 — 25 σχόλια

Σύζευξη ...

*

Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έκρυβα

άλυτο ξόρκι, κρατημένο μυστικό,

προγνωρισμένο από ιερό χρησμό

ένοιωθα θλίψη … το κεφάλι έσκυβα.

Μέσα μου το αγρίμι κατοικούσε

ονειροπόλος , οργισμένος μαχητής,

ραδιουργός … προσωπικότητας διττής

που να αδράξει την ζωή καραδοκούσε.

Κέρινο ξόανο, μορφή ανέκφραστη

με πόθους ευσεβείς φυλακισμένους ,

ανεκδιήγητους και παραγκωνισμένους

μοναχικός ταξιδευτής στην έκσταση.

Ένας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 9 Μάιος 2013 στις 8:00 — 4 σχόλια

Οι Μουσικοί της Bourbon Street ...

*

Νέγρος ξυπόλυτος , σαξοφωνίστας …

της Bourbon Street ο τυφλός τραγουδιστής ,

μέλος απόκρυφης βουντού ορχήστρας

βέβηλης αίρεσης χρισμένος σαλπιγκτής.

Με πάθος άκρατο χάλκινους ήχους

στην περιρέουσα αχλή διασκορπά ,

έμμετρος βρυχηθμός γδέρνει τους τοίχους

το γόνυ κλίνει ... η ψυχή σε προσκυνά.

Φρουρός αρχέγονος μοιραίου λάθους

με στόμφο ρήτορα κρυφής συναγωγής ,

κάλφας και πρόμαχος άμετρου πάθους

σε τύμβο πελιδνό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 7 Μάιος 2013 στις 22:30 — 9 σχόλια