Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -- Απρίλιος 2009 Αρχείο (9)

Η χρυσόμυγα … Ξεκινάω σήμερα , ξεκινάω τώρα , γιά ταξίδι άγνωστο στου μυαλού τη χώρα . Παραισθήσεις φίλοι μου, ξεφτισμένοι χάρτες της ψυχής φαντάσματα , στοιχειωμένοι ναύτες . Της καρδιάς τα σήματα…

Η χρυσόμυγα …

Ξεκινάω σήμερα , ξεκινάω τώρα ,

γιά ταξίδι άγνωστο στου μυαλού τη χώρα .

Παραισθήσεις φίλοι μου, ξεφτισμένοι χάρτες

της ψυχής φαντάσματα , στοιχειωμένοι ναύτες .

Της καρδιάς τα σήματα έσο ες σταλμένα ,

σε σταθμό παράκτιο , χρόνια ξεχασμένα .

Αφορμή η πλήξη μου στα παλιά να τρέξω

ψάχνοντας μια συντροφιά κάποιον για να παίξω .

Το κορμί μου βρίσκεται σε κλωστή δεμένο ,

στο κενό μετέωρο ... , ... ελευθερωμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 30 Απρίλιος 2009 στις 0:14 — 6 σχόλια

Σπασμένο ιστίο ... Ξύπνα καμάρι μου ... η μέρα σου γνέφει ... σε καλεί τη ματιά σου ν` αδράξει , η ψυχή μου το βλέμμα στο άπειρο στρέφει να μη δεις ότι θέλει να κλάψει . Σαν παιδί φοβισμένο σε ψάχ…

Σπασμένο ιστίο ...

Ξύπνα καμάρι μου ... η μέρα σου γνέφει ...

σε καλεί τη ματιά σου ν` αδράξει ,

η ψυχή μου το βλέμμα στο άπειρο στρέφει

να μη δεις ότι θέλει να κλάψει .

Σαν παιδί φοβισμένο σε ψάχνω

στις εικόνες του χθες ... ζεις χαρά μου ,

στων χειλιών σου την άκρη κουρνιάζω

δραπετεύοντας στα όνειρά μου .

Στις παλάμες μου μέσα σε κρύβω

την ανάσα σου σκύβω ν` ακούσω ,

μες τον κόρφο σου θέλω να σβήσω

με το φως το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Απρίλιος 2009 στις 16:37 — 5 σχόλια

Κισμέτ ... Με φύκια του ωκεανού και νήμα μεταξένιο , η μοίρα μου αδιάκοπα τις μέρες μου υφαίνει , κι είναι φορές που φθονερά το είναι μου πονάει , και της ζωής μου την κλωστή μαζεύει και μικραίνει …

Κισμέτ ...

Με φύκια του ωκεανού και νήμα μεταξένιο ,

η μοίρα μου αδιάκοπα τις μέρες μου υφαίνει ,

κι είναι φορές που φθονερά το είναι μου πονάει ,

και της ζωής μου την κλωστή μαζεύει και μικραίνει .

Άλλες που αναπάντεχα αγάπη μου χαρίζει ,

δώρα που δεν τα άξιζα , μοναδικές ημέρες ,

γιατί αυτή με κυβερνά και τις στιγμές μου ορίζει

σαν το καπρίτσιο του καιρού που ξεψυχά στις ξέρες .

Τόσα χατήρια ζήτησα και κείνη βρήκε τρόπο

αληθινά να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Απρίλιος 2009 στις 11:11 — 4 σχόλια

Μικροαστικά … Είναι τα οράματά μου μικροαστκά , από όνειρα κλεμμένα μεσημεριανά . Μεροκάματα του τρόμου στα καράβια , με ρημάξαν κι η ζωή μου είναι άδεια . Ταξιδεύει το μυαλό μου καθημερινά , σε …

Μικροαστικά …

Είναι τα οράματά μου μικροαστκά ,

από όνειρα κλεμμένα μεσημεριανά .

Μεροκάματα του τρόμου στα καράβια ,

με ρημάξαν κι η ζωή μου είναι άδεια .

Ταξιδεύει το μυαλό μου καθημερινά ,

σε αυλές και σε θρανία φθινοπωρινά .

Η καρδιά μου χελιδόνι σε μπαλκόνι ,

σε αλάνες και πλατείες ξημερώνει .

Έχω μέσα μου κρυμμένο κάτι που πονά ,

λάθη περασμένα και παντοτινά .

Το κορμί μου ένας τόπος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Απρίλιος 2009 στις 10:49 — 5 σχόλια

Μονομάχοι ... Σε ξεχασμένες προσευχές ζητώ την ηρεμία και σε γητείες μυστικές την παντοδυναμία , μ`ένα δαυλό ψάχνω να βρω δειλά τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη έσω γη , στου νου τα μονοπάτια , λύνω χρ…

Μονομάχοι ...

Σε ξεχασμένες προσευχές ζητώ την ηρεμία

και σε γητείες μυστικές την παντοδυναμία ,

μ`ένα δαυλό ψάχνω να βρω δειλά τα σκαλοπάτια

που οδηγούν στη έσω γη , στου νου τα μονοπάτια ,

λύνω χρισμούς πανάρχαιους γενειές λησμονημένους

κάνω θυσίες σε βωμούς στα έγκατα κρυμμένους ,

ρότες διαβαίνω αλαργινές , με όρτσα τα κατάρτια

σε πεισματάρικα σκαριά που` χουν σπασμένα ξάρτια ,

κάποιες φορές αισθάνομαι τη δύναμη να ρέει

από πηγές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Απρίλιος 2009 στις 21:49 — 7 σχόλια

Ερωμένες … Κρυμμένος πίσω απ το δυσμικό ορίζοντα με φως τις ράχες χρύσωνε του πράσινου βουνού , αργά βασίλευε ο ήλιος ... μεγαλόπρεπα , σκιαγραφόντας τις ακτές της Κοτονού . Τρεις μέρες δρόμο πίσω …

Ερωμένες …

Κρυμμένος πίσω απ το δυσμικό ορίζοντα

με φως τις ράχες χρύσωνε του πράσινου βουνού ,

αργά βασίλευε ο ήλιος ... μεγαλόπρεπα ,

σκιαγραφόντας τις ακτές της Κοτονού .

Τρεις μέρες δρόμο πίσω μας μένει το Μαρακές

τραγούδι καμηλιέρικο λένε οι Βεδουίνοι ,

της αραπίνας το φιλί αγιάτρευτη πληγή

κάποτε επουλώνεται ... αλλά ποτέ δεν κλείνει .

Σε τούτες δω τις θάλασσες πάντα νωχελικά

οδεύει το Φθινόπωρο νωθρό προς τον Χειμώνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Απρίλιος 2009 στις 19:16 — 10 σχόλια

Ομούσιος ...

Άπ την ίδια ουσία πλασμένοι ,

ο γυαλός , το καράβι κι εγώ ,

πριν χιλιάδες αυγές γεννημένο ,

το κοχύλι που ψάχνω να βρώ .

Το κορμί μου πατρίδα φευγάτη ,

ένας μόλος στην άκρη της γης ,

μία πόλη που έσβησε ο χρόνος ,

κάποιας άλλης παλιάς εποχής .

Ξεχασμένη σε κάποιο καρνάγιο ,

η ψυχή μου αιώνες μετρά ,

ενωμένη με κείνο το πνεύμα ,

που μαζί της , δειλά ξαγρυπνά .

Κυκλωμένη με θέλω και πρέπει ,

φυλακή που να βγείς δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 14 Απρίλιος 2009 στις 8:28 — 12 σχόλια

Μπορεί ... Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό , μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα που κάναν το ταξίδι μακρυνό . Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα που μας οδή…

Μπορεί ...

Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .

Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί να ήτανε τα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .

Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Απρίλιος 2009 στις 22:47 — 6 σχόλια

Λυκαυγές … Τα αργοκύλητα εκείνα ξημερώματα , που σμίγουνε τ` άστρα με τη ρεστία στο λυκαυγές , ο χρόνος μεταφυσικά κυλά , κι ανακατεύεται το φως με τη μαγεία . Του θόλου ο μανδύας αστροστόλιστος , …

Λυκαυγές …

Τα αργοκύλητα εκείνα ξημερώματα ,

που σμίγουνε τ` άστρα με τη ρεστία

στο λυκαυγές , ο χρόνος μεταφυσικά κυλά ,

κι ανακατεύεται το φως με τη μαγεία .

Του θόλου ο μανδύας αστροστόλιστος ,

διάστικτος με τ` ουρανού τ` αχνάρια ,

ηδονικά η μέρα περιπλέκεται

στης νύχτας τα στερνά απομεινάρια .

Τα βράδυα που τα κρύα καταστρώματα

μεταμορφώνονται σε κόσμο φρεναπάτης ,

αφέσου για να νοιώσεις το μυστήριο

του ανεξήγητου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Απρίλιος 2009 στις 8:32 — 11 σχόλια