Φύγε λοιπόν, μη με ρωτάς

τάχα τι στράβωσε με μας,

μη το κουράζουμε το θέμα

ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέρμα...

φύγε λοιπόν, μη με ρωτάς

μη το κουράζουμε το θέμα.





Είμαι απών, τι κι αν μιλάς,

τσάμπα το χρόνο σπαταλάς...

ας το αφήσουμε πονάει,

τώρα η ζωή γι' άλλα με πάει!

Είμαι απών, τι κι άν μιλάς,

ας το αφήσουμε πονάει.





Δε σου χρωστώ, δε μου χρωστάς,

ήσουνα ΄Ερωτας φονιάς,

καλά όσα ζήσαμε, πες μου… Συνέχεια

Μέσα στα μάτια σου αντίκρυσα το φως,

και το φεγγάρι στα μαλλιά σου είχε καθίσει,

κάτω απ' τα πόδια μου λες κι έγινε σεισμός

και στο μυαλό μου ένα απίστευτο μεθύσι.



΄Ηρθε ο έρωτας, κοντά μας να φωλιάσει

κι αυτό το πάθος που δε λέει να περάσει,

ήρθε η αγάπη που μας έδεσε για πάντα,

σ' ένα πακέτο με μια υπέροχη γιρλάντα.



Πριν σε γνωρίσω δεν το πίστευα ο τρελός,

πως μια συνάντηση μπορεί να συγκλονίσει,

λες και με βρήκε εν αιθρία… Συνέχεια

Την πληγωμένη μου καρδιά έβαλα κάτω,

Να τα μιλήσουμε μαζί σαν φιλαράκια,

Κι εκεί που πίστευα πως είχε πιάσει πάτο,

Την πήγα πίσω στ’ αρχικά μας τα σοκάκια…



Χέρι με χέρι σ’ ένα επώδυνο σεργιάνι,

Βρήκαμε όλα της ζωής μας τα αγκάθια,

Τα ξεριζώσαμε, είπαμε πια πως φθάνει,

Και ο καφές είναι γλυκός, μα …αφήνει κατακάθια.



Κι ενώ το πίστευα πως είναι τελειωμένη,

Την είδα λεύτερο πουλί και ανανεωμένη,

Και περπατάμε πια μαζί σε νέα… Συνέχεια

Γεννήθηκα μέσα σας!

Με γέννησε το μίσος,

η κακία,

ο φθόνος,

η φιλοδοξία,

η ματαιοδοξία,

η κερδοσκοπία,

...ο άνθρωπος!

Υπάρχω

παντού και πάντοτε...

με νιώθετε πλάϊ σας

μα δε με βλέπετε...

κι όμως, χορεύετε μαζί μου,

στο ρυθμό μου!...

Μακραίνετε τη ζωή μου!

Θα υπάρχω,

όσο εσεις με τρέφετε,

με ζητάτε...

και με γεμίζετε

δάφνες και στεφάνια!!

============================



ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ… Συνέχεια

΄Όταν ο πόνος κι η ζωή σου γίνουν ένα

και κάθε όνειρο πεθαίνει την αυγή…

Όταν δεν έχεις να μιλήσεις με κανένα

και πάντα τέλος συναντάς σε κάθε αρχή.



Τότε μαθαίνεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου

να μη φοβάσαι τη ζωή, τη μοναξιά,

Τότε περνάς στο μονοπάτι το δικό σου

και ψάχνεις μέσα σου να βρεις την ομορφιά.



Φαντάζουν όμορφα ακόμα και τα λάθη,

χώρο δε βρίσκει του καημού το κατακάθι,

και τα καλά και τα κακά όλα δικά σου,

η λεωφόρος της… Συνέχεια

''Το γέρμα της ζωής σου έχει φτάσει

και ποιος μπορεί στη μοίρα ν' αντιδράσει;

Σκοτάδι στη ματιά σου και στη σκέψη,

το διάδημα της νύχτας σ' έχει στέψει.



Και σε κοιτάζω με του πόνου μου τα μάτια,

σου παίζω θέατρο, ενώ η καρδιά είναι κομμάτια,

σου τραγουδάω, σου μιλάω, σε χαϊδεύω,

και με τον πόνο ολομόναχη παλεύω!



Μα εσύ στον κόσμο σου φευγάτη με κοιτάζεις,

ας ήταν να' ξερα στο νου σου τι στοιβάζεις...

στέκεις βουβή, δε μου μιλάς κι… Συνέχεια

Τα ραγισμένα σου φτερά γίναν συνήθεια,

Κι η διψασμένη σου καρδιά μέσα στα στήθια…

Ψάχνει ορίζοντα στο χθες για να ζεστάνει

Τις πιο απόκρυφες ρωγμές της να γλυκάνει!...



Ζωή γεμάτη μα ταυτόχρονα και άδεια,

Επιμελώς αποταγμένα τα σημάδια,

Καρδιά παιδιού που θέλει τόσο ν’ αγαπήσει,

Ν’ αγαπηθεί και το απόλυτο να ζήσει!



Μα συ μεγάλος τώρα πια δεν την πιστεύεις

Καυτές ανάσες μόνο στο όνειρο γυρεύεις,

Η ‘’ευτυχία’’ σου ασπίδα,… Συνέχεια

ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΕΑΥΤΟΝ……



Πόσοι από μας κατάλαβαν την πραγματική έννοιά του. Εγώ πάντως άργησα…. Αγαπούσα όλους τους άλλους, εκτός από μένα!!… Και κάποια στιγμή διαπίστωσα πως οι δικοί μου άνθρωποι για αυτούς που είχα δώσει με τον Α ή Β τρόπο πράγματα, θυσιάζοντας ή παραμερίζοντας δικά μου θέλω και επιθυμίες, με θεωρούσαν απλά ‘’δεδομένη’’ και δεν εισέπραξαν ποτέ τι δικό μου μπορεί να θυσίαζα για να είμαι αυτό το ‘’δεδομένο’’ για εκείνους!!



Τότε ήρθε η αφύπνιση για… Συνέχεια

Συχνά μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, έτσι συνηθίζουμε να λέμε .΄Όμως η αλήθεια είναι πως εμείς απογοητευόμαστε, γιατί απλά τους είχαμε υπερεκτιμήσει! Φτιάχνουμε συνήθως στο μυαλό μας μία πλασματική και εξωπραγματική εικόνα για τον άλλο, κι ακόμη όταν βλέπουμε σημάδια αντίθετα, επιμένουμε και περιμένουμε να τον αλλάξουμε….. να αλλάξει! Μα ο άνθρωπος δεν αλλάζει ….. Είναι αυτός που είναι πραγματικά.



Φανταστείτε ένα στενό φόρεμα ή κοστούμι, να περιμένουμε να ανοίξει για να μας κάνει……… Συνέχεια

Σ’ αυτή τη ζήση τα φαρμάκια μου πολλά,

Μα βρε ζωή, θα σ’ αγαπάω με μανία,

Κι αν μέχρι στάλα έχω πει την απονιά,

Αυτοδανείζομαι καρδιά κι ευαισθησία!



Τι κι αν με πρόδωσαν και φίλος κι αδερφός,

Τι κι αν η πλάτη έχει γείρει από τα βάρη…

Τι κι αν τις νύχτες σπίτι είμαι μοναχός,

Ξέρεις καλά πως σ’ όλα βγήκα παλικάρι!



Θα ονειρεύομαι και δεν θ’ αντισταθώ,

Να ξεστρατίζω στου μυαλού τα θεωρεία,

Κι όσα εμπόδια κι αν βρω θα προσπαθώ

Να τα… Συνέχεια

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ;



Ναι θα πουν οι περισσότεροι…..

‘’ Να , έχω τη δουλειά μου, το σπίτι , τα παιδιά μου….’’ Καλά όλα αυτά , όμως προσωπικά ενδιαφέροντα έχουμε ;

Αυτά είναι τα βασικά, το θέμα είναι τι ενδιαφέροντα έχει κανείς που να τον καλύπτουν πλήρως ως άνθρωπο! ΄Ανθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα, δεν εξελίσσεται, δεν ζει , δεν δημιουργεί, μένει στάσιμος και καταλήγει και βάρος για τους άλλους. Και μη μου πείτε ‘’…δεν έχω χρόνο….’’κάτι που ακούγεται πολύ συχνά, που όμως είναι… Συνέχεια

Πώς υποκύπτουμε στου τρόμου την παγίδα,

Κι έχουμε σβήσει τη χαρά και την ελπίδα,

Τα βλέπουμε όλα όπως ‘’θέλουν’’ να τα δούμε…

Για να βουλιάζουμε στη θλίψη, να μη ζούμε!



Χρόνια αξέχαστα σ’ εκείνη την πλατεία,

Μια γειτονιά με αρχοντιά και γοητεία,

Παίζαμε ξένοιαστα χωρίς προκαταλήψεις,

Χωρίς το φόβο για μαχαίρια και διαρρήξεις!



Παιδιά μαζί του Κολλεγίου και του δρόμου,

Κάτω απ’ την άγρυπνη ματιά του αστυνόμου,

Είχαμε όνειρα δεν κάναμε… Συνέχεια

Πάλι με γέλασε η Στιγμή,

Δε λέω πως έφταιξες εσύ,

Με την καρδιά μου είμαι τώρα θυμωμένη!

Εσύ ζητούσες χαβαλέ,

Ένα πιοτό κι ένα καφέ,

Εκείνη πίστεψε…και βγήκε προδομένη!



Δε βρήκες θάρρος να μου πεις,

Πως μια επίσκεψη στιγμής

Έκανες μόνο, με μια διάθεση να παίξεις!

Τώρα η δική μου η καρδιά,

Δε σου κακιώνει κι ας πονά,

Να’ σαι καλά και σ’ άλλους γύρους κι αν θα τρέξεις!



Ρ

Φταίω εγώ, δεν φταις εσύ,

Φταίει η καρδιά μου… Συνέχεια

Πέρασε καιρός, δεν ακούω λέξη,

Όσο και να λες πως τα έχω παίξει,

Δεν με συγκινείς, ούτε με σοκάρεις

Τι κι αν προσπαθείς να με κριτικάρεις!



Πάρ’ το όλο αλλιώς, ξέρω τι αξίζω

Ότι κι αν μου πεις, δεν το υπολογίζω,

Μοιάζεις γραφικός, όλο λες και βρίζεις

Την έχω δει αλλιώς, δε με γονατίζεις.





Refrain



΄Επαψα που λες, να’ μαι γώ το θύμα

Όσο κι αν το θες, έκοψα το νήμα.

Δεν με ξεγελάς, δεν στο επιτρέπω

Όλα τα μπορώ κι… Συνέχεια

Στίχοι: Νίκη Παπουλάκου

Μουσική: Ζακ Ιακωβίδης

Πρώτη εκτέλεση: Δάκης



Μόνος μου τις νύχτες

γύρω μου ξενύχτες

που δεν έχουν τίποτα να πουν!

Και γλεντώ στις πίστες

δίπλα μου ''τουρίστες''

έρχονται και φεύγουν προσπερνούν



Σαν θυμάμαι εσένα

και πονώ για μένα

ρίχνω τις στροφές μου και ξεχνώ.

Τραγουδώ για μένα

κι αγαπάω εμένα

κι ότι με πληγώνει πια πετώ!...



Μόνος τριγυρίζω

σιγομουρμουρίζω

ένα… Συνέχεια

Πίστεψα κι εγώ πως ήμουν,

ένα κάτι στην καρδιά σου,

φωτεινή αναλαμπή,

στο μυαλό, στα όνειρά σου...

Μια γλυκειά ανατριχίλα,

στο κορμί σου, στη ζωή σου,

ένα ξάφνιασμα της μοίρας,

μια χορδή της έμπνευσης σου!



Και ταξίδεψα μαζί σου,

δίχως πρέπει και γιατί

κι η καρδιά κι η λογική μου,

έκαναν ανακωχή.

Και σε πήγα βήμα-βήμα,

στης ψυχής μου τα παλάτια,

και σε έβγαλα σεργιάνι,

στου μυαλού τα μονοπάτια.



Μα σε… Συνέχεια