Ο πονος της καρδιας 

ειναι πληγη μεγαλη...

Δεν κλεινει μεσα σε μια στιγμη

δεν βγαινει το αγκαθι...

Μπορεις να πεις πως με μησεις 

μπορεις να πεις τελειωνει,

μην πεις ομως πως με αγαπας γιατι αυτο πληγωνει...

Μην με πλησιαζεις μην με αγκαλιαζεις 

μην με πληγωνεις αλλο...

Μακαρι εστω και λιγο να με αγαπουσες

ολα τα δυσκολα να τα ξεχνουσες

να βαδιζες μπροστα για την αγαπη 

και να…

                                                     Που ησουν τοσα χρονια?

Που ησουν τοσα χρονια που εχανα τη γη κατω απο τα ποδια μου και ολοι μου εκαναν κακο?

Που ησουν τοσα χρονια που ερωτευομουν το τιποτα για να αισθανομαι οτι ζω??

Που ησουν τοσα χρονια που οι ανοητοι ερωτες μου σπαραζαν την καρδια???

Κι ομως ησουν εδω διπλα μου,

ολα τα ποιηματα μου για εσενα μιλουσαν

ολες οι σκεψεις μου σε εσενα γυρνουσαν

κι ακομα και αν δεν σε ηξερα ουτε…

Η ψυχη του ανθρωπου ειναι σαν ενα περιπατο,σαν μια διαδρομη...

Καθε μερα η ψυχη σου κανει την ιδια διαδρομη........καθε μερα!....και παρολο που υπαρχουν και αλλοι δρομοι ακινδυνοι που θα σε βγαλουν στον προορισμο σου εσυ φοβασαι...

Φοβασαι να αλλαξεις την ρουτινα σου,οσο κι αν θες να πιστευεις οτι δεν εισαι ξαρτημενος απο αυτην.Η ιδεα του διαφορετικου σου προκαλει φοβο αλλα μερικες φορες και περιεργεια!

Ετσι δεν ειναι???

Ετσι ειναι σε διαβεβαιωνω ολοι ψαχνουμε…

Βασικα δεν ξερω τι νιωθω

μπλεγμενα συναισθηματα σαν κουβαρι μπερδεμενα

νιωθω θλιψη,

κενο

αναγκη για μια ζεστη

τρυφερη αγκαλια

ενα γλυκο σαγαπω και ενα φιλι,

στο μετωπο...

Τις νυχτες ο υπνος δεν ερχεται

οσο κι αν τον προσμενω

η λευκη ονειρομπαλα που λαμπει στον ουρανο

μου κραταει συντροφια ολο το βραδυ

και ακομα κι οταν εξαφανιστει συνεχιζω

ξυπνια ακομα να ονειρευομαι.

Δεν μπορω μονη ολα ειναι σκοταδι χωρις

τα…

Που κατοικεις αραγε?

Αυτη η απορια μου γεννηθηκε οταν σε πρωτο ειδα...

Αλλοι το ονομαζουν παραδεισσο

αλλοι νεραιδοχωρα

αλλοι πολη των αγγελων...

Εγω θα το ονομασω χωρα των ονειρων...

Τη χωρα των ονειρων

η χωρα που γεννηθηκε

ενα

τοσο αγνο

και γλυκο πλασμα...

Αυτο το κοκκινισμα καθε φορα που με κοιταζεις

τα σπηνθηροβολα σου ματια

και η τρεμαμενη φωνη

ειναι

τοσο

μα

τοσο

γλυκα

και μου αποδυκνυουν…

Σαν πουλι να με ταξιδεψεις

να με πας μακρυα

μαζι σου δεν φοβαμαι στην αγκαλια σου

να'μαι να με πηγαινεις στον ουρανο…

Τι κανεις τετοια ωρα?Ειναι πολυ αργα δεν κοιμασαι?

Ανναρωτιομουν αν ειναι αργα ανναρωτιωμουν τι κανω

γιατι το κανω,αλλα γιατι ανναρωτιωμουν αραγε?

Νομιζω πως ξερω...

Αυτος ο κοσμος δεν φτιαχτηκε

για εμενα,δεν ειναι αυτος που θελω δεν ειναι ο κοσμος

που θα ηθελα να ζω ή μαλλον που ονειρευομαι οταν μπαινω

στην ποιηση και κολυμπω στον επικινδυνο βυθο της για να βρω μαργαριταρια...

Για να βρω τον ιδανικο κοσμο και το πως πρεπει να ζω,

πως πρεπει να…